Crowdfunding voor mijn boek

Na enkele jaren schrijven, wissen en strepen, ga ik een boek over Oplaadplekken publiceren. Oplaadplekken voor mensen, welteverstaan. Het is een boek over de kracht van saamhorigheid en hoe je daar energie van krijgt.

Velen van jullie weten dat het organiseren en creëren van oplaadplekken een missie is in mijn leven. Misschien heb je me wel eens gehoord over het Tankstation voor de Liefde, maar in mijn dialoogwerk zit ook altijd een verlangen naar het creëren van een plek waar mensen even kunnen opladen.

Mijn droom is dat er veel meer oplaadplekken ontstaan, plekken waar mensen op adem kunnen komen in roerige tijden om vandaaruit weer gesterkt de wereld in te gaan. Deze droom spoorde me aan om alle opgedane kennis en ervaring over oplaadplekken te bundelen en ordenen, zodat meer mensen kunnen ontdekken hoe je iets tot een oplaadplek maakt. Ieder hoofdstuk beschrijft wat het innerlijk van je vraagt, maar is ook heel praktisch en bevat oefeningen. 

Ik heb er lang op zitten broeden, omdat zo’n boek voor mij eigenlijk nooit af is. Iedere uitwisseling of ervaring kan weer nieuwe ideeën brengen én ik weet zoveel niet. Maar nu heb ik toch een punt gezet achter de laatste zin. 

VERZOEK

Om ervoor te zorgen dat dit boek alle mensen vindt die hier nieuwsgierig naar zijn, start ik vandaag een crowdfunding campagne.

https://www.voordekunst.nl/projecten/13636-overal-oplaadplekken-voor-mensen

Het zou super zijn als je dit boekinitiatief zou willen steunen!
Misschien door het boek alvast te bestellen of een donatie of door de campagne te delen op je social media.

Ook hoop ik dat door deze campagne meer mensen buiten mijn eigen netwerk in contact komen met het boek.
Daarnaast zal duidelijk worden hoeveel mensen interesse hebben in het boek, zodat we het juiste aantal boeken milieuvriendelijk kunnen laten drukken.
En wie weet zijn er mensen die de uitgave van dit boek financieel willen steunen, want met een kleine oplage overstijgen de kosten vaak de verkoopprijs (25 euro).

VOORTGANG

Marie-Louise de Bruin van Gravue Concept & Creatie is op dit moment bezig het boek mooi vorm te geven en we hopen het in december te laten drukken en naar buiten te brengen.
Het zou fijn zijn als er nog een uitgever gevonden kan worden voor het laatste delen van het uitgeefproces zoals distributie. Dan is het boek straks verkrijgbaar in de boekhandel en bij online boekaanbieders. Alle suggesties daarvoor zijn welkom!

Dank voor je interesse en fijn als je me op welke manier dan ook wil steunen.

Procesidentiteit – 2

Procesidentiteit – 2

Je kunt de wereld haast niet meer vatten in modellen en structuren.

Door de veranderlijkheid en de continue dynamiek is een leefgemeenschap iets levend. De mens in de leefgemeenschap ontwikkelt zich, relatiesen afhankelijkheden veranderen, de context wijzigt, kennis in de deelnemers ontwikkelt, ervaringen doen het systeem en de mens leren. Samen ontdek je hoe het samenwerken en/of samenleven het beste werkt en boek je voortgang.

In een leefgemeenschap heb je er veel meer aan te weten hoe je ergens uit kan komen of hoe je iets oplost. Het gaat meer om goed werkende processen die overal en altijd toepasbaar zijn, dan dat je iets in vastliggende afspraken of structuren probeert te regelen.

Het gaat in (nieuwe) leefgemeenschappen en netwerken dus niet meer om de organisatievorm, maar om het organisatieproces.

  • Hoe delen we informatie?
  • Wat doen we als belangen botsen?
  • Volgens welk proces nemen we beslissingen en kiezen we wie betrokken is?
  • Hoe reageren we op impulsen uit de omgeving?

Het gaat er niet meer om dat iedereen zich in een leefgemeenschap aanpast en schikt, maar hoe je in een leefgemeenschap afstemt en heldere relaties onderhoudt.

Procesidentiteit

Procesidentiteit

Een nieuw woord: de identiteit van een groep baseren op hoe je samenwerkt in plaats van wat je samen precies bent. Dat was een ontdekking die voortvloeide uit een dialoog over samenwerken. De groep – bestaande uit meerdere organisaties die in één gebouw gehuisvest zijn – bleef haperen bij de vraag op welk gebied ze nu wel en of juist niet moesten samenwerken. De documenten gaven geen uitsluitsel, terwijl ze er al meer dan een jaar uit probeerden te komen.

Ze wisten wel, dat als een onderwerp zich aandient, ze door een goed gesprek en het nalopen van enkele vragen zouden weten of en hoe hun samenwerking vorm te geven. Ze kennen het proces waardoor helder wordt of iets deel uitmaakt van wie ze willen zijn. Ze hebben dus wel een “procesidentiteit”.

Het gaf een enorme opluchting zich te realiseren dat ze iedere nieuwe situatie met deze procesidentiteit zouden kunnen oplossen. Wat ook opluchtte is dat ze nu het heen-en-weer gesprek over hun precieze identiteit konden loslaten. Want eigenlijk is die identiteit niet sluitend te vatten in een snel veranderende context. Zo’n identiteit is bewegelijk. En zodra een identiteit wel wordt vastgesteld en vastgezet, kan het ook een beperkende en dwingende vorm krijgen omdat de omgeving voortdurend verandert. Hierdoor kun je het samenwerken uit het oog verliezen en vermoeid raken van eindeloze gesprekken.

Ik vond het een boeiende uitkomst en fantaseer nu verder hoe dit begrip in samenwerking ruimte en uitsluitsel kan geven. Nu ik erover nadenk, zie ik dat duurzame samenwerkingsverbanden waar ik deel van uitmaak, dat proces helder hebben van hoe we willen samenwerke . En niet geheel toevallig is dialoog dan een wezenlijke component. Dialoog in de zin van een onderzoekend gesprek waarin ieders inbreng waardevol is en het delen van ervaringen wezenlijk.

Hoe diep kun je je online verbinden?

Om me heen hoor ik deze dagen zeggen dat online videomeetings echt een uitkomst bieden.  En ik hoor ook dat de kwaliteit van online niet te vergelijken is met een echt fysiek treffen.

Maar is dat laatste waar? Klopt het dat een fysieke meeting een hogere ‘ontmoetingskwaliteit’ heeft?

Het is een onderzoek dat me al een tijdje bezighoudt en daarom bevraag ik mezelf en mensen om me heen erover.

  • Wat maakt een fysieke ontmoeting beter dan online?
  • Wat mis je als je elkaar online ontmoet? Wat zijn voordelen van online?
  • In hoeverre kun je online aanvoelen of horen of zien hoe het met de ander gaat?
  • Hoe open en eerlijk druk je jezelf online uit?
  • Wat is behulpzaam om je online veilig te voelen om je uit te spreken?
  • In hoeverre kun je nabijheid ervaren als je online in gesprek bent?
  • Wat is de toegevoegde waarde van elkaar kunnen aanraken?
  • Welke energetische verschillen ervaar je tussen online en fysiek ontmoeten?

Mijmerend over deze vragen kom ik steeds meer tot een nieuwe overtuiging. En deze overtuiging luidt dat er online veel meer en diepere verbinding mogelijk is dan ik ooit voor mogelijk had geacht. De beperkingen van wat er online mogelijk is, wordt veel meer door mijn denken bepaald dan door wat ik feitelijk ervaar.

Want feitelijk ervaar ik online zeer geregeld grote nabijheid. Ik ervaar – net als via de telefoon – dat ik heel persoonlijke en intieme ontmoetingen heb. Dat ik me getroost kan voelen als ik huil. Dat ik me opgeladen voel na een uitwisseling met mijn collega’s. En ook dat ik alles om me heen en mezelf even vergeet en IN het gesprek ben met elkaar.

Het is pionieren hoe we een prettige plek maken van een ongemakkelijk omgeving. Verken je mee wat de mogelijkheden zijn in de online ontmoeting? Hoe kunnen we hier meer mee? Kan het zijn dat er – eendachtig de quantum mechanica – eigenlijk geen afstand is tussen ons, omdat we ‘interconnected’ zijn en dat we dat ook steeds meer kunnen ervaren als we ons daarvoor openstellen?

Boek: Margaret Wheatley – Who do we choose to be

[:nl]In maart van dit jaar keek ik naar de video van een interview met Margaret Wheatley. Zij is de afgelopen jaren een grote inspirator voor mij geweest, in het bijzonder met haar boekje “Perseverance” over pioniers. In deze video sprak ze over het creëren van zogenaamde “islands of sanity”, een term die me meteen aansprak. Sindsdien keek ik uit naar dit boek waarin ze ingaat op deze islands of sanity.
Wat ik me niet had gerealiseerd is dat als je spreekt over de noodzaak van islands of sanity, de wereld daaromheen waarschijnlijk “insane” is. En Wheatley gaat daar uitgebreid op in. Ze noemt dat “facing reality” en waarschuwt de lezer ook dat het niet de meest opwekkende beelden zullen zijn en dat je het boek beter rustig aan kunt lezen.
Nu ja, dat was dus even slikken, want als realistische idealist (zo beschreef mijn eerste baas me toen ik afscheid nam) is de realiteit in zijn gapende bek kijken toch niet prettig.
Gelukkig stonden daar veel mooie teksten en inspirerende voorbeelden tegenover. Het boek werd steeds beter naar het einde toe. Het is opgebouwd uit steeds vier delen per thema: What science teaches, Facing reality, Claiming leadership en Restoring sanity. En de thema’s zijn super actueel en interessant: Time, Identity, Information, Self-organization, Perception en Interconnectedness.
Een inspirerend boek voor liefhebbers van vooruitkijken naar hoe de maatschappij eruit kan zien, voor pioniers en voor geïnteresseerden in leiderschap.[:]

U.Lab: community of practice

The past months I have been taking a online-to-offline course, which changed around my life in Germany :-). The course is called “Transforming Business, Society, and Self with U.Lab“. I already wrote about it a little bit on this blog.

The local hub (ULAB Frankfurt) was a home coming experience and it woke up my creativity. The greatest insight I got was realizing that the group of people in the hub is “holding me”, while I am doing my work and projects: I no longer feel like I must do it by myself. Maybe this sounds like a truism. But this was the first time in my life that I could really FEEL it and not only THINK it.

We created what is called a “community of practice”. We come together every week on Thursdays (15.00-20.00). We start with a check-in about how everyone of us is doing. The past few times we got 3 minutes each and that worked quite well. We write down questions that pop-up or that we have taken with us and write them down on a big piece of paper in the middle of our circle. Usually it is quite clear which question(s) we are going to work with, and other times we vote by placing three votes on the paper (eg. three different items or three votes for one item).

I realized that working together each week is important to me. If you miss one session, it’s not so bad because you see each other soon again. Where as if you meet once every month of every two weeks, missing one session means not meeting for one or two months. Of course it is a commitment and a time investment every week and we don’t expect everybody to be there every week, but for me it works well.

This rhythm marks for me the difference between the U.Lab and other communities/ networks I am part of (eg. Pioniers in Authentiek Leiderschap, Adviseurs in Dialoog). By meeting on a weekly base it becomes a space where special ánd regular questions can be worked with. And the group members have become my “colleagues”, which is important to a self employed like me, who also likes to be around other people.

The way we work on questions is quite similar to other communities and groups I have been part of: dialogues, social presencing theatre, market place of questions and answers, journaling, meditations, physical exercises, breaks (!), flow lab, constellation work, exercises based on theory u, spiral dynamics, always trying to approach a question from on integral perspective (many perspectives at the same time). We try to be creative and of course we have a lot of creativity in the group 🙂 (like all groups by the way…).

widerstand2Very often a question of one group member is a theme for more members and therefore we are learning individually and as a group each week. Like all normal groups we also had some tense and complicated situations during the past months (drawing by Christiane Lünser). These situations were very helpful to find out what values we live by and what ways we want to interact. The Theory U-concept itself helped us to “stay with it”. To observe, observe and observe. To try and keep an open mind, open heart and open will, even in a stressed situation. Overcoming moments like that as a group made our courage, compassion and curiosity grow.

If you have any questions, please post them below. Or if you want to join us, please let us know.

Thank you all: Karin, Elke, Thomas, Angelika, Ashraf, Yannis, Holger, Helga, Christiane, Daniela, Hans-Henning, Ruth, Ali, Claudia, Michelle, Sherin, Eva, Olesya, Christian, Martina, Isabelle, Bettina, Hartmuth, Doerte, Sebastian, Ben and more.
And I am looking forward to continuing in 2016!

[:nl]Boek: Otto Scharmer & Katrin Kaufer – Leading from the emerging future[:en]Book: Otto Scharmer and Katrin Kaufer – Leading from the emerging future[:]

leadingfromemergingfutureAs part of my online course at EdX called “U.Lab: Transforming Business, Society, and Self” this book was recommended reading material. This course concentrates on the transformation from EGO-system tot ECO-system economies. From economies that are serving their own EGO or interest groups to economies that benefit the whole. The book is applying change theory “Theory U” to the world as it is right now. Giving an elaborate analysis of eight dimensions of economic evolution and full of great examples of applying Theory U in practices all around the world.
It’s an inspiring book that makes me want to take action, to explore what I can do to support an emerging future that is directed towards creating an ECO-system that serves the whole. And practical at the same time stimulating to make and try out my own prototype. It’s practical for business, personal development and politics all at the same time. A must read!
Next step: my prototype.

U.LAB – online and offline course

With 35.000 people we started the online course on Theory-U by MIT-team. All these participants meet in local groups all over the world (182 countries) to practice and to engage in dialogue. I am with a group of great people in Frankfurt. Impressive and promising!
Central questions today: What do you sense is ending in today’s world? What do you sense is emerging? What is our common intention for this course/ what can we accomplish?
The most impressive moment for me were the minutes of sensing of our common intention together. Minutes of silent togetherness with all participants. It moved me.

12032015_10153580564203382_5508043013664134682_n

U.Lab_Wall_20150917_Black_800