Niet helemaal soepel gesprek

defensiefHet gesprek liep niet helemaal soepel. Twee vergunningaanvragers en twee beoordelaars zitten met elkaar aan tafel. Overleg of een vergunning verleend kan worden.

Aan het eind van het gesprek vraagt de vergunningaanvrager hoe de twee beoordelaars het gesprek hebben ervaren. Met enige schroom zegt één van de beoordelaars dat hij de antwoorden af en toe wat defensief van aard vond. Waarop de vergunningaanvrager antwoordt: “Maar zo zit ik helemaal niet in de wedstrijd!”

Dan valt er een stilte.

Het dringt door …

En met een lach en zelfspot slaat de vergunningaanvrager zijn voorhoofd enkele malen op de rand van de tafel.

Community building: van online dialoog naar offline actie

communitybuildingNina Kornaat deed onderzoek naar “Hoe kun je mensen bewegen om de overstap van online naar offline te maken?”. Ze schreef er een leuk artikel over op Frankwatching. En binnenkort ook een vervolgartikel.

Haar definitie van community building:

“Een online community bestaat uit mensen die vanuit een gelijk gedachtengoed, dit kan een zorg, een problematiek of een passie zijn, over een bepaald onderwerp online de interactie met elkaar aangaan door met elkaar te converseren, informatie uit te wisselen, om van elkaar te leren of omdat ze elkaars gezelschap waarderen.”

The gift of listening

 

We believe that we listen, but it’s not true.

Listening, if we did it deeply and fully,

would totally transform our lives.

Listening is an experience of communion
in which we choose to be present.

When we listen deeply,
we “hear” with our heart, not just with our ears.

Listening is not a casual or insignificant act,
but an act of great purpose and beauty.

It is also a practical and effective way for us
to offer each other love and respect.

 

by Paul Ferrini

Nieuwe sociale structuren en dialoog

diversiteitOm mij heen zie ik nieuwe sociale structuren groeien in kracht. In plaats van familie, kerk en vereniging, ontstaan vriendengroepen, samenwerkingsverbanden, huiskamers met stadsverlichting, gedeelde werkplekken (S2M, The Hub). Allemaal plekken waar mensen elkaar vinden en zich thuis voelen. Een mooi voorbeeld was laatst een uitspraak van de kinderen na een etentje met vier bevriende gezinnen. Ze voelden zich zo fijn en op hun gemak en zeiden: “Eigenlijk zijn dat mijn neven en nichten”.

Tijdens een dialoog die ik bijwoonde in het kader van de Week van de Dialoog kwam ditzelfde onderwerp aan de orde. Ook andere mensen gaven aan dat ze deze zelfgekozen groepen en verbanden als een warme en mooie nieuwe saamhorigheid ervaren. Mooi om te horen voor iemand die bezig is met meer (bewustzijn over) saamhorigheid. Heel mooi zelfs.

Tijdens de droomfase van de dialoog (methodiek) werd ik me ook bewust van een mogelijke keerzijde van deze nieuwe structuren. Anders dan familie en kerken kiezen we namelijk zelf met wie we een verband vormen. En daarin schuilt de keerzijde. We zijn namelijk allemaal geneigd om mensen om ons heen te verzamelen waar we ons lekker bij voelen. En dat zijn vaak mensen die op ons lijken, met dezelfde interesse, dezelfde waarden en normen. Dat zijn soms niet de mensen waarvan je verschilt, die zo anders zijn dat ze je aan het denken zetten of waarmee je eens een flinke clash hebt. En dat is wel de diversiteit die je nodig hebt om te groeien, te ontwikkelen, mooie ondernemingen te bouwen, creatief te zijn. Hoe meer diversiteit er in een groep is, hoe groter het potentieel om met elkaar bergen te verzetten.

Dan is het zo fijn dat er de Week van de Dialoog is en dialoog in het algemeen eigenlijk. Deze week biedt meer dan anders de gelegenheid om in gesprek te raken met mensen die niet in je natuurlijke netwerken zitten. Mensen die een heel andere visie op zaken hebben. Mensen die anders in het leven staan dan jij maar net zo oprecht zijn. De 2000 dialoogtafels in NL bieden een prachtige gelegenheid om de diversiteit te ontdekken en je netwerken daarmee te verrijken.

 

Impact van Dream Dialogue

De Dream Dialogue reis naar Bethlehem heeft op meerdere vlakken impact op mij gehad. Allereerst ben ik geïnspireerd geraakt door de professionals die ik heb ontmoet. Zij doen hun werk met een standvastigheid en een doorzettingsvermogen die grote indruk maakt. De dagelijkse hindernissen en het onrecht waaronder Palestijnen leven, roepen zo’n verzet op, dat ik mijn pet afneem voor hen die deze energie tot een constructieve kracht weten om te zetten: in dialoog organiseren, in naschoolse zorg voor kinderen gericht op het ontwikkelen van hun creativiteit, in duurzame landbouw. Prachtige initiatieven die alleen kunnen ontstaan dankzij een lange adem en geloof in hun werk.
Ten tweede blijkt dat dialoog overal een krachtige manier is om mensen met elkaar te verbinden. Omdat het delen van persoonlijke ervaringen centraal staat. Verhalen horen en verhalen vertellen, bracht me in de gelegenheid indrukwekkende Palestijnse dames te ontmoeten. Eén vrouw zei: “Als ik naar het Sumud House ga [waar dialoogbijeenkomsten plaatsvinden] laat ik mijn angst bij de drempel achter. Ik kijk niet achteruit en niet vooruit, maar bén hier gewoon met andere vrouwen.” Het was een vrouw met ondeugend twinkelende ogen en een humor die de hele groep verlichtte. In de pauze nam ze me terzijde en fluisterde dat ze ook met Israeli sprak. Haar moed inspireerde me zeer.
De impact van het conflict op het dagelijks leven is het derde waarvan ik onder de indruk ben geraakt. Je kan nog zoveel lezen, horen en zien op tv, maar het zelf ervaren maakt dat ik pas echt snap wat bijvoorbeeld de bouw van zo’n muur betekent. Dan kun je niet meer naar de universiteit, je land kun je niet meer bewerken, je moet een vergunning aanvragen om je familie te bezoeken die enkele kilometers verderop wonen. Zaken die vanzelfsprekend zijn, zijn dat ineens niet meer.
De mix van de kennismaking met de professionals, de Palestijnse dialoogmethodiek, de mensen en de omstandigheden, maakt dat ik van de toepassing van de methodiek in Nederland een meer integrale ervaring kan maken. Alle deelnemers aan de reis zullen dialogen organiseren en deze zomer (2012) delen we onze ervaringen met het Arab Educational Institute in Bethlehem. De overeenkomsten tussen de Nederlandse en Palestijnse methodiek zijn groot, maar er zijn ook verschillen. En die zijn interessant om samen te verkennen en dialoog daarmee op een hoger plan te brengen.

Als je het leuk vindt om in juni 2012 zo’n dialoogbijeenkomst bij te wonen, mail me dan.

What dialogue brings to young people

The dialogue meeting this afternoon at the Youth and Media Center of AEI in Bethlehem was of a whole different nature than yesterdays meeting. This time we met with young people and had a dialogue about ‘Fasting’. It was eager and enthusiastic and at moments more like a discussion than dialogue. The participants were so eager to contribute and react :-).

For young people these dialogue meetings bring them a lot: meeting people, useful experience for a future job, to break my shyness, to learn English, talking to men (said a woman), celebrate feasts, discuss honestly without fears, develop my leadership, learn to reflect and communicate and imagine (different from school where focus is in reading), really getting to know eachother, learn how to share my opinion in a produtive way, helps to analyze, breaking barriers between eachother, practise listening (“that is hard for Arabs”), getting wisdom, learns to be a peace maker, respect differences, learn about our history, express myself and my feelings and emotions, makes me more aware of who I am and last bur not least “I am visible now!”.
Enough reasons to meet every Saturday as a group? I would think so!!

Connecting through sharing

Today we had the first meeting with the Arab Educational Center (AEI). We met in  the Sumud Story house, a community center where personal stories are collected. And personal stories we shared today! After a warm welcome and an introduction of the dialogue method that AEI has developed, we were invited to participate in a womens group. The best way to learn about a new way of dialogue is of course to experience it ourselves.

The dialogue focused on “Forgive and Forget”. We read a quote and reflected on it. “Feel deep inside what this words mean to you; what thoughts come to mind?” It was hard but we succeeded to be silent for two minutes and then started sharing stories about forgiveness. Our dialogue facilitator managed very well to create a safe atmosphere in no time, so very personal and impressive stories could be shared. A special moment of great openess and we all felt connected to eachother through our stories and across our differences.

We ended this dialogue with stating an action we wanted to do immediately. The same way a dialogue of ‘Nederland in dialoog’ ends. We decided among other things to walk to the wall just outside the Sumud House and looked at it together and made wishes for the future.
This wall that has been built right through the city of Bethlehem and separates the  city, the Palestinian villages and the settlements for security reasons. It’s very high and ugly and has disrupted a lot of lifes. In our blogs the wall topic will be discussed in more details the next days, I guess, because the impact on lifes of Palestinians is great.

The most impressive moments for me today were the sharing of stories and seeing the very professional dialogue facilitator doing an amazing job with the women. I learned a lot, not only from participating in dialogue, but also about living in the occupied territories of Palestine. 

Palestine dialogue

Only three more weeks and then I will fly to Tel-Aviv as member of a Dutch delegation of dialogue experts.
We will be trained by a Palestine organization in their dialogue method: several days of training and learning while doing. I am very excited about it, as you can imagine!
Our journey will take ten days and a great program has been prepared for us including visits to several organizations in cities in the occupied territories and Israel.
Any people we should meet related to dialogue (we FB-ers have a great network together!)? Please let me know and I’ll do my utmost to fit it in.
Being part of this delegation is a special occasion of my UWC-spirit in action and that means a great deal to me. Like UWC: we are going to learn a lot and have a personal experience that will bring about change, no matter what of how.
I promise I will report here.