Sinds enige weken is mijn hart een stuk coherenter.
Iedere dag hang ik tien minuten aan de emWave. Dit apparaatje geeft aan of het ritme van mijn hart pieksgewijs fluctueert of golfsgewijs. En golfsgewijs is coherent.
Een coherent hart heeft duizend voordelen. Wetenschappelijk bewezen is: meer energie, minder zorgelijk, minder bang, minder geïrriteerd, beter slapen, minder pijn, minder gespannen, minder boos, meer focus, minder schuldgevoel, efficiënter, minder conflicten, verbetering bloeddruk, verbetering cognitieve prestatie.
Het leuke is dat mijn hart bijna acuut coherent wordt als ik diep ga ademhalen en al helemaal als ik denk aan Terschelling, de duinen en de mooie luchten. Bij Florien werkt het als ze haar knuffel tegen zich aandrukt en denk aan haar liefde voor ‘Hooper’.
Prachtig toch en als het nou ook nog werkt! Meer info bij HeartMath.
De afgelopen weken hebben in het teken gestaan van natuurlijk veranderen. Ik volgde namelijk een leergang met dit thema. Dieuwke Begemann hielp ons ontdekken wat natuurlijk verandert en hoe dat zich voordoet. Het leverde me een nieuw denkkader op en inspiratie om veranderingsprocessen anders te benaderen. Haar boek verschijnt over enkele maanden; tegen die tijd zal ik nog tippen. In ieder geval kan ik haar artikel over de samenwerking van mannen en vrouwen aanbevelen. Dat is te vinden op haar website.
In het kader van het Internationale FilmFestival van Rotterdam woonde ik donderdag een conferentie bij met als titel “Leiderschap in beeld“. Een leuke conferentie waarin leiderschap aan de hand van filmbeelden werd ontleed. Een boeiende presentatie van Manfred van Doorn.
’s Middags woonde ik een workshop bij met als titel “Zen en onzin”. Paul Nyst verzorgde een inleiding tot zen. De workshop bracht nieuwe inzichten, die heel praktisch toepasbaar zijn: oefeningen en de theorie over bewustzijn en de verstoring van je concentratie door “bubbels”. Dat alleen al was de dag waard.
Aan het eind vond er onder leiding van René Mioch ook een discussie plaats met 6 leiders. Helaas zat er eigenlijk maar één echt inspirerende leider tussen: Rudy Stroink, directeur van TCN Property Projects. Eén van de 6 maakte het wel erg bont door een aantal tenenkrommende dingen te zeggen over afwezige mensen (met naam en toenaam). Not done, vind ik.
Al met al toch een boeiende dag.
In een interview met John Kotter in het FD las ik dat hij was gegrepen door de kracht van verhalen. Kotter is een gerenommeerd hoogleraar in verandermanagement (Harvard). Uit de neurologie blijkt dat een verhaal veel beter beklijft dat een theoretische verhandeling. Als schrijver van vele theoretische verhandelingen was het voor hem uiteraard een uitdaging om een verhaal te schrijven. Dat is hem gelukt.
Het is een kort verhaal met illustraties over een pinguïnkolonie die wordt geconfronteerd met een smeltende ijsberg en daardoor in het bestaan wordt bedreigd. Het is een zeer toegankelijk boek over verandermanagement geworden dat ik volgende week nog een keer ga lezen omdat iedere zin betekenis heeft en belangrijk is.
