U.Lab: community of practice

The past months I have been taking a online-to-offline course, which changed around my life in Germany :-). The course is called “Transforming Business, Society, and Self with U.Lab“. I already wrote about it a little bit on this blog.

The local hub (ULAB Frankfurt) was a home coming experience and it woke up my creativity. The greatest insight I got was realizing that the group of people in the hub is “holding me”, while I am doing my work and projects: I no longer feel like I must do it by myself. Maybe this sounds like a truism. But this was the first time in my life that I could really FEEL it and not only THINK it.

We created what is called a “community of practice”. We come together every week on Thursdays (15.00-20.00). We start with a check-in about how everyone of us is doing. The past few times we got 3 minutes each and that worked quite well. We write down questions that pop-up or that we have taken with us and write them down on a big piece of paper in the middle of our circle. Usually it is quite clear which question(s) we are going to work with, and other times we vote by placing three votes on the paper (eg. three different items or three votes for one item).

I realized that working together each week is important to me. If you miss one session, it’s not so bad because you see each other soon again. Where as if you meet once every month of every two weeks, missing one session means not meeting for one or two months. Of course it is a commitment and a time investment every week and we don’t expect everybody to be there every week, but for me it works well.

This rhythm marks for me the difference between the U.Lab and other communities/ networks I am part of (eg. Pioniers in Authentiek Leiderschap, Adviseurs in Dialoog). By meeting on a weekly base it becomes a space where special ánd regular questions can be worked with. And the group members have become my “colleagues”, which is important to a self employed like me, who also likes to be around other people.

The way we work on questions is quite similar to other communities and groups I have been part of: dialogues, social presencing theatre, market place of questions and answers, journaling, meditations, physical exercises, breaks (!), flow lab, constellation work, exercises based on theory u, spiral dynamics, always trying to approach a question from on integral perspective (many perspectives at the same time). We try to be creative and of course we have a lot of creativity in the group 🙂 (like all groups by the way…).

widerstand2Very often a question of one group member is a theme for more members and therefore we are learning individually and as a group each week. Like all normal groups we also had some tense and complicated situations during the past months (drawing by Christiane Lünser). These situations were very helpful to find out what values we live by and what ways we want to interact. The Theory U-concept itself helped us to “stay with it”. To observe, observe and observe. To try and keep an open mind, open heart and open will, even in a stressed situation. Overcoming moments like that as a group made our courage, compassion and curiosity grow.

If you have any questions, please post them below. Or if you want to join us, please let us know.

Thank you all: Karin, Elke, Thomas, Angelika, Ashraf, Yannis, Holger, Helga, Christiane, Daniela, Hans-Henning, Ruth, Ali, Claudia, Michelle, Sherin, Eva, Olesya, Christian, Martina, Isabelle, Bettina, Hartmuth, Doerte, Sebastian, Ben and more.
And I am looking forward to continuing in 2016!

Moeiteloosheid

yoga1In mei en juni ben ik tweemaal met een groep van twintig mensen meerdere dagen op pad geweest. Grote groepen met mensen die ik vooraf niet kende. De eerste was een yogavakantie en de tweede een pioniersweekend met allemaal mensen die werken aan vernieuwing in de samenleving.

Vroeger zou ik de eerste dagen last hebben van heimwee en het lastig vinden me in de groep te voegen. Van oudsher ben ik namelijk bang voor uitsluiting en die vrees alleen al zorgt er dan voor dat zo’n patroon zich herhaalt. Ik ben dan uit onzekerheid heel druk in mijn hoofd aan het checken of ik er wel bij hoor. Niet echt handig als je contact met mensen maakt.

Deze reizen verliepen echter heel anders. Ze verliepen MOEITELOOS. Ik voelde me van begin tot eind OK en ervoer bij vlagen geluk door me heen stromen. Bij een mooi uitzicht, bij een intiem gesprek, tijdens het zingen bij een kampvuur of gewoon als ik neerstortte in mijn bed aan het eind van de dag.

Dat het nu anders was kan komen omdat ik inmiddels 45 jaar ben en me steeds minder en minder vaak onzeker voel. Eigenlijk vind ik mezelf steeds leuker. Met in het achterhoofd nog wel het stemmetje dat me waarschuwt voor kapsones voor het geval ik mezelf echt fantastisch ga vinden…

Maar ik denk dat er op beide reizen ook iets anders gaande was. Ik denk dat degenen die de reis organiseerden een setting hebben gecreëerd waar die MOEITELOOSHEID kon ontstaan. Denk bij moeiteloosheid aan: dat mensen soepel met elkaar omgingen, dat dingen vanzelf gingen en zichzelf regelden (afwassen, opruimen, op tijd zijn), dat mensen er waren op momenten die ertoe deden.

Kenmerkend voor beide reizen was de nadruk op het volgende uitgangspunt: “Voel je totaal vrij om te doen en te laten wat je zelf wilt”. Er was wel een programma, maar niets was verplicht. Dat gaf mensen ruimte om eigen keuzes te maken en te doen waar ze zich goed bij voelden. Hun lijf te volgen.

Dat is best een moedig uitgangspunt voor organisatoren. Omdat je dan het risico loopt dat mensen op belangrijke momenten van de reis niet komen opdagen of de essentie mislopen. Niets bleek overigens minder waar. De meeste mensen voelen uitstekend aan waar je wel en niet bij wilt zijn, waar de essentie van de reis aan de orde komt. Maar dit vraagt wel om vertrouwen van de organisatoren in de groep en de deelnemers.

Het tweede uitgangspunt wat ik heb gedestilleerd uit deze twee ervaringen was de liefdevolle houding van de organisatoren naar iedere deelnemer. Ze namen iedereen zoals hij of zij is, alle oordelen opschortend. Dat is compassie in actie. Door zo’n houding ontstaat in no-time een bedding waarin iedereen voelt dat er ruimte is om volkomen zichzelf te zijn. En de groep neemt deze liefdevolle houding ongemerkt over, waardoor dat gevoel dat je jezelf kunt zijn steeds verder versterkt gedurende de dagen. Prachtig wat je dan met mensen (en mezelf) ziet gebeuren. De bloemen openen zich langzaam maar zeker steeds verder.

Tot slot denk ik dat een plek dichtbij of in de natuur bijdraagt aan MOEITELOOSHEID. En goed eten en drinken natuurlijk!

Dank Carla, Henk, Yoff, Michel, Nils en Olga!

pioniers2

Foto van Olga Plokhooij

NB. Ik ben benieuwd of je dit herkent. En of je misschien nog andere factoren ziet die op moeiteloosheid van invloed zijn? Reacties zijn welkom!