Saamhorigheid was mijn thema voor 2006.
Vriendschap vieren, iets doen voor een ander, huiselijke gezelligheid, dat soort dingen. Niets hoogdravends, maar wel het kleine dat het samenleven prettiger maakt. En wat heb ik ervan gebakken?
De vriendschap is gevierd! Het werd een heerlijk feest waaraan ik vaak terugdenk. Ik voel meteen weer die grote lach op mijn gezicht verschijnen.
Iets voor de ander doen, staat centraal in mijn nieuwe baan. Het is wel een baan waarmee ik nog worstel, waardoor ik het ten dienste staan soms laat ondersneeuwen. Meer pro-actie nodig dus!
Dan de huiselijkheid. Dat gaat goed: de Nieuwe Lelie is een soort pleisterplaats.
Al met al heerst er dus tevredenheid over de opbrengst.
Maar het blijft wel het motto, want saamhorigheid ligt aan de basis van het soort leefomgeving waarnaar ik wil streven. Het is de kracht die nodig is om ons te behoeden voor wereldwijde vereenzaming. Die vereenzaming sluipt binnen doordat we steeds meer willen. We gaan op in het consumeren en daarmee gepaard gaat helaas de afbraak van sociale structuren.
Saamhorigheid is en blijft dus mijn motto en ik nodig jullie uit mee te doen. Een vorm van saamhorigheid die past bij deze tijd is volgens mij het organiseren van sociale gebeurtenissen waarbij mensen op een netwerkachtige manier kunnen instappen en uitstappen. Een flexibele pleisterplaats: datum, plaats en tijd, de basis is goed geregeld zodat je daarover geen zorg hebt, voor elk wat wils en dan elkaar ontmoeten.
