Vorig jaar maart schreef ik al over de leergang “Natuurlijk veranderen” die ik volgde bij Dieuwke Begemann. Vrijdag is haar boek verschenen bij uitgeverij Van Gorcum.
Een ontdekkingsreis naar diepgaande verandering in mensen en organisaties, luidt de ondertitel van dit boek. De vier schrijvers beschrijven hun zoektocht naar wat er nodig is om de wereld, organisaties en mensen verder te brengen. Op de achtergrond motiveert hen het scenario dat de planeet aan de gevolgen van de technische vooruitgang ten onder gaat; het zogenaamde requimscenario. Het klinkt zwaarwichtig en wellicht wat pretentieus, maar het is beslist een noodzakelijke zoektocht.
Omdat er zoveel in het boek staat, heb ik moeite de kern van het boek te beschrijven. Met “presence” bedoelen de schrijvers dat de wijsheid aanwezig is in het hier en nu. Het is de kunst voor ons om ermee in contact te komen en zo te leren zien wat nodig is voor de toekomst. Door de rationalisering die het gevolg is van onze westerse beschaving en ons grote vertrouwen de technologische ontwikkeling, zijn we niet meer gewend dit contact te zoeken om tot nieuwe inzichten te komen.
Voor mij was het lezen van dit boek een grote herkenningstocht, omdat veel ervaringen van de afgelopen jaren op een of andere manier in dit boek samenkomen en met elkaar in verbinding worden gebracht. Tijdens het lezen, vielen de puzzelstukjes als het ware in elkaar en dat liet me niet onberoerd. Ik heb het dan bijvoorbeeld over: mijn tocht naar de walvissen in het poolgebied, het tai chi beoefenen, stressreductie door heartmath, saamhorigheid als jaarthema, United World Colleges, ervaring met eenzaamheid leren waarderen, stilte benutten, de invloed van aandacht en liefde in organisaties, mijn mayakalender ketting, de hopeloze complexiteit van grootstedelijke projecten, leren luisteren naar mijn intuïtie en mijn angst voor het requimscenario voor de wereld.
De conclusie die ik hier voor mezelf uit trek, is dat deze bewustwording kennelijk nodig was en mij nu gaat helpen om ten dienste van anderen te handelen in het hier en nu. Hoe weet ik nog niet precies. Maar er zonder gêne over praten en schrijven is stap één.
Vannacht schrok ik rond 03.07 uur wakker. De windvlagen waren steeds heftiger te horen op de zolderverdieping. Flitsen verlichtten de kamer en even later begon het als een gek te onweren. Ik sprong uit bed om polshoogte te nemen, toen de hagel horizontaal tegen de ruiten sloeg. Wat een storm!
De situatie deed me denken aan een boek dat ik het afgelopen jaar las: “Dagvals Tijding” van Marten van der Veen. Erg spannend en onheilspellend. Dit is echt zo’n weekend om dat boek weer te lezen; weggedoken in een warm holletje. Het onweer deed me ook denken aan de film “War of the Worlds” van Spielberg.
Ik lag dus nog lang wakker van het onheilspellende weer.
Eindelijk dan toch een McEwan gaan lezen. Het stond al heel lang op mijn lijst, maar kwam er niet van. En nu heb ik spijt dat ik zo lang heb gewacht. Wat een prachtig boek!!
McEwan beschrijft een dag uit het leven van een Londonse neurochirurg. Een dag waarop het onrustig is van binnen, waarin hij veel prikkels krijgt en toch stug doorgaat. De schrijverskunst van McEwan gunt ons een blik in de hoofdpersoon. We weten wat hij denkt, voelt, doet, wat hem beweegt. En zo realistisch.
Het blijkt uiteindelijk geen doorsneedag te zijn, maar ondanks dat blijft de neurochirurg overeind en dat is hoopgevend.
Prachtig boek en dus een aanrader!
Daniel Mendelsohn heeft als kind al een interesse opgevat voor zijn stamboom. Wie waren die familieleden? Wat is er met hen gebeurd? Hoe verhouden zij zich tot elkaar? Dat bracht hem ertoe de sporen van zes van zijn familieleden te achterhalen. Het zijn de zes die in de Tweede Wereldoorlog zijn omgekomen, vandaar ook dat de ondertitel luidt: “Op zoek naar zes van de zes miljoen”.
De zoektocht leidt tot een boeiende reis over de hele wereld. Vanuit het Oostenrijks-Hongaars/Pools/Duitse/Oekraïnse stadje Bolechov begint de speurtocht naar getuigen. Voor de oorlog was het stadje een plek waar Polen, Joden en Oekraïners in vrede met elkaar samenwoonden. Na de oorlog bleek dat slechts 25 van de 6000 Joden de oorlog hadden overleefd en was de gemeenschap voorgoed veranderd.
Ik las het boek met ingehouden adem en was steeds blij als er door stom toeval weer een opening was naar het achterhalen van betrouwbare feiten. Dat ik dit boek las terwijl ik zelf ook middenin een speurtocht verzeild ben geraakt, zal geen toeval zijn en werkte troostend.
Mooie roman van Walter van den Berg, die zich afspeelt in het Amsterdam van mijn eigen jeugd. De straten, de kenmerken, de hangplekken, de uitjes; alles bekend! Ik woonde in een zijstraat van de Comeniusstraat, mijn vader reed een bruine Opel Record met een vyniel zwart dak en zwemmen deed ik in het Sloterparkbad.
Van den Berg schrijft in rake taal, sober en helder, veel dialogen. Het is de kunst van het weglaten en stimuleren van de verbeelding die hij uitstekend beheerst.
In het boek staat de spanning tussen twee broers centraal. Langzaam maar zeker wordt zichtbaar hoe die heeft kunnen ontstaan. Schrijnend maar mooi. Aanrader.
Ruim een maand heb ik gelezen en de 1116 bladzijden geschiedenis tot mij genomen. Het was smullen!
Mak weet de geschiedenis van het continent toegankelijk te maken door de kleine en grotere persoonlijke geschiedenissen als vehikel te gebruiken. Ik bekijk Europa nu met andere ogen, weet bijvoorbeeld eindelijk iets van de Spaanse Burgeroorlog en het verloop van de ontwikkelingen in Rusland. Het is natuurlijk een taaie klus, zo’n dikke pil, maar zeker de moeite waard.
Woensdag 26 september 2007 is het zover. Dan ligt Dagvals Tijding in de boekhandel. Dit is het tweede boek van Marten van der Veen. Deze roman is van een geheel andere orde dan zijn eerste boek: ander genre, beter en verontrustend.
Ik moest er even inkomen maar werd al gauw meegesleept in deze prachtige roman. Wat kan die Mitchell schrijven. Mitchell debuteerde met deze roman in 1999.
Het verhaal leidde mij langs een negental personages die ik op verschillende plekken in de wereld een aantal dagen volgde.
Langzaam maar zeker wordt de verwevenheid van hun levens zichtbaar en stijgt de spanning. Dit is een recept dat Mitchell ook in andere boeken heeft gebruikt en dat goed werkt.
Dit boek veronrust net als “Wolkenatlas”. Dat komt denk ik omdat Mitchell schrijft over een dimensie in het leven waar we (nog) zo weinig van weten en die hij geloofwaardig introduceert. Zijn boeken geven ook een kijkje in de toekomst, wat een tweede verontrustend element kan zijn, en is voor mij.
Een aanrader!