Prachtig boek van Roth over ouder worden. In een heldere stijl maakt de hoofdpersoon ons deelgenoot van zijn frustraties over het steeds minder goed functionerende lichaam. Hij blikt terug op zijn jeugd en zijn huwelijken en vertelt over zijn dierbaren. Op een natuurlijke manier groeit de genegenheid.
De eerlijkheid en daarmee de kwetsbaarheid van deze oude man, zorgen ervoor dat Roth mij raakt. De toenemende eenzaamheid en in zichzelf gekeerdheid. Al met al ontroerend mooi.
In een interview met John Kotter in het FD las ik dat hij was gegrepen door de kracht van verhalen. Kotter is een gerenommeerd hoogleraar in verandermanagement (Harvard). Uit de neurologie blijkt dat een verhaal veel beter beklijft dat een theoretische verhandeling. Als schrijver van vele theoretische verhandelingen was het voor hem uiteraard een uitdaging om een verhaal te schrijven. Dat is hem gelukt.
Het is een kort verhaal met illustraties over een pinguïnkolonie die wordt geconfronteerd met een smeltende ijsberg en daardoor in het bestaan wordt bedreigd. Het is een zeer toegankelijk boek over verandermanagement geworden dat ik volgende week nog een keer ga lezen omdat iedere zin betekenis heeft en belangrijk is.
