Boek: James T. Webb – Searching for Meaning

[:nl]Een goede vriendin kwam een tijdje geleden met dit boek onder de arm bij me langs. Een boek over hoe “bright minds” of hoogbegaafden denken en naar de wereld kijken en daardoor kunnen vastdraaien. Een uiterst interessant thema voor mij als coach voor hoogbegaafde volwassenen en ervaringsdeskundige. Niet echt een opwekkend boek. Maar wel een boek dat absoluut de moeite waard is om te lezen.
Webb gaat uitgebreid in op de denkprocessen en waarden van hoogbegaafden en hoe die twee elkaar als het ware bijten. Veel hoogbegaafden hebben hoge standaarden in hun leven en vinden een waarde als rechtvaardigheid van wezenlijk belang. En niet zomaar “wezenlijk belang” maar essentieel of existentieel. De realiteit is alleen vaak niet logisch en rechtvaardig. Daardoor gebeurt het niet zelden dat hoogbegaafden vast komen te zitten in illusies gebaseerd op hun idealistische kijk op de wereld. En daarna dan de desillusie en soms zelfs depressie.
Ik vond het verhelderd om zijn betoog te lezen en te begrijpen waar mijn soms existentiële eenzaamheid zijn oorsprong heeft/kan hebben. Daarnaast schrijft hij enkele hoofdstukken over manieren om hiermee om te gaan en daarbij merkte ik dat ik intuïtief al best wat goede dingen doe om hiermee om te gaan. Maar toch heb ik ook weer ontdekkingen gedaan en deze probeer ik nu in de praktijk te brengen.
Aanrader voor hoogbegaafden en andere denkerig piekerende types![:]

Boek: Ingeborg Bosch – Onze liefde

[:nl]De ondertitel luidt: “Hoe elkaar (terug) te vinden en niet (meer) kwijt te raken”. Een boek waarin Ingeborg Bosch, de ontwikkelaar van de Past Reality Integration-therapie, vanuit de bril van PRI kijkt naar de liefdesrelatie. Een logisch en mooi boek, omdat het redeneert vanuit het kader dat je alleen aan de relatie kunt werken door aan jezelf te werken:

Een van de grootste problemen in relaties is dat we de neiging hebben om de oorzaak van onze eigen nare gevoelens op onze partner te projecteren. Zij deed dit. Hij deed dat. En ga zo maar door. Het is natuurlijk ook echt heel moeilijk om steeds eerst binnen in jezelf te kijken wanneer je je boos, verdrietig of slecht voelt. De manier waarop wij mensen functioneren is nu eenmaal sterk gericht op wat zich buiten onszelf afspeelt en buiten onszelf zien we al die andere mensen, en vooral onze partner, wel of juist niet doen wat de wij zouden willen. In plaats van ons af te vragen wat er aan de hand is met onszelf, en waarom het zo moeilijk kan zijn om te gaan met wat de andere persoon, in onze perceptie, doet, gebruiken we vaak ‘zij moet veranderen’-strategie.”

Ingeborg Bosch stimuleert je om van perspectief te veranderen.

We moeten stoppen met buiten onszelf te kijken wanneer we ons ergens slecht over voelen. Laten we eerst naar binnen kijken. Alleen door naar binnen te kijken kunnen we er écht achter komen waarom we ons slecht voelen”.

Het is dezelfde boodschap die ook Otto Scharmer in zijn Theory-U uitdraagt: “Turn the camera back on yourself“.

Misschien is het wel het belangrijkste inzicht dat ik ooit heb gekregen, omdat het kan leiden tot duurzame verbetering van verbinding tussen mensen, als we allemaal deze verantwoordelijkheid nemen. Het is verrekte moeilijk, maar het is volgens mij de  weg naar vrede .

In het boek werkt Ingeborg Bosch verder uit hoe je in relaties elkaar kunt helpen naar jezelf te kijken, wat je zoal kunt tegenkomen als je een kijkje binnenin neemt en geeft ze ook een aantal praktische oefeningen voor stellen.

Wat mij ook aansprak is haar model om naar de verschillende aspecten van een relatie te kijken: ziel, mentaal/emotioneel, lichamelijk en levensfilosofie. Dat komt weer overeen met de vier dimensies van je authentieke zelf, waarmee ik in mijn coachingspraktijk werk en dat gebaseerd is op het model van mijn leerschool van Pioniers in Authentiek Leiderschap, ontwikkeld door Paulien Assink.

Zo komt alles weer samen en is er misschien toch een waarheid, van waaruit we kunnen werken en redeneren…[:]

Boek: Jan Bommerez – Door de bomen het bos zien

[:nl]bommerezDit boek wilde ik al een paar jaar lezen, maar soms wacht ik blijkbaar tot de timing goed is. Een nieuwe geheel herziene druk leek me het juiste moment en dat klopte.

Bommerez’s boek gaat over het ontdekken van de eenvoud onder de complexiteit. Het stimuleert je je niet te laten intimideren door complexiteit en de snelheid en veelheid van informatie. Het stimuleert je te vertragen en waar te nemen welke universele principes, waarden, impliciete ordening daarachter schuil gaat. Ik schrijf “schuil gaat”, omdat we vooralsnog nog niet zo zijn geoefend in het gezamenlijk waarnemen en ontdekken hiervan.

De afgelopen tijd heb ik me door de hoofdstukken heen gewerkt. Niet in de betekenis van dat het zwaar was, maar omdat ik iedere zin wilde opnemen en ondertussen mindmaps voor mezelf maakte om alles goed tot me te laten doordringen en mijn eigen inzichten ermee te verenigen.

Het is een rijk boek, waarin lijnen samenkomen: Covey’s eigenschappen van effectief leiderschap, Collins’ Good to Great, Scharmer’s Theory U, Margaret Wheatley’s Leiderschap en de nieuwe fysica, Barry Long’s inzichten over liefde, Bohm en Isaacs over dialoog, Dana Zohar’s SQ, systeem denken, nu ja, kijk maar op mijn website naar mijn inspiratiebronnen.

Een boek dat ik las en waarbij ik voortdurend knikte, omdat Bommerez opschrijft wat al sluimerde. Hij verwoordt het helder en schroomt niet om in het boek belangrijke bevindingen (de kern) vrolijk te herhalen. Zodat kan doordringen dat alles er al is en dat we beter zullen leren ons erop af te stemmen. Dat “dialoog hét voertuig is voor leiderschap in de eenentwintigste eeuw”. Dat – in mijn woorden – onze hersenen en ons hart een ontvangststation zijn en geen opslagruimte. Dat een relatie niet iets is tussen twee, maar dat er een derde component bijhoort, de verzoenende, neutrale.
Als ik het zo opschrijf, lijkt het abstract, maar door de voorbeelden weet Bommerez het concreet en toegankelijk te maken.
Het motiveert en stimuleert me om met nog meer inspiratie samen met Olga de training Dialoog Begeleiden te verzorgen. We werken mee aan iets belangrijks.

Dank voor het schrijven Jan Bommerez!

1608 - Door de bomen het bos zien, Jan Bommerez_3
Voorbeeld van een van mijn mindmaps, deze gaat over hoofdstuk 2 “het onzichtbare leren zien”
En hier zijn ze allemaal bij elkaar: Mindmaps Renate – Door de bomen het bos zien, Jan Bommerez[:]

[:nl]Boek: Otto Scharmer & Katrin Kaufer – Leading from the emerging future[:en]Book: Otto Scharmer and Katrin Kaufer – Leading from the emerging future[:]

leadingfromemergingfutureAs part of my online course at EdX called “U.Lab: Transforming Business, Society, and Self” this book was recommended reading material. This course concentrates on the transformation from EGO-system tot ECO-system economies. From economies that are serving their own EGO or interest groups to economies that benefit the whole. The book is applying change theory “Theory U” to the world as it is right now. Giving an elaborate analysis of eight dimensions of economic evolution and full of great examples of applying Theory U in practices all around the world.
It’s an inspiring book that makes me want to take action, to explore what I can do to support an emerging future that is directed towards creating an ECO-system that serves the whole. And practical at the same time stimulating to make and try out my own prototype. It’s practical for business, personal development and politics all at the same time. A must read!
Next step: my prototype.

Boek: Jens Christian Grøndahl – Portret van een man

grondahl portretPrachtig boek weer van mijn favoriete schrijver Jens Christian Grøndahl. Hij is dé meester in het beschrijven van (mijn) gedachtenwereld. Alsof hij in mijn hoofd kan kijken en meeluisteren naar alle spinsels.
In dit boek blikt een man terug door de betekenis te onderzoeken van de vrouwen in zijn leven. Van zijn moeder, tot zijn lerares, zijn ex-vrouw, dochter en minnaressen. Welke luiken ze hebben geopend en welke gesloten? Het boek ademt de melancholieke sfeer die Grøndahl zo goed kan scheppen, maar voor mijn gevoel minder zwaar dan in eerdere boeken. Of ik ben zelf opgewekter nu, dat kan ook.
Ik vind dat hij zo ontzettend goed kan schrijven. De omgeving, de lichtval, een gelaatsuitdrukking; steeds een pennenstreek waarmee hij sfeer schept. Erg mooi en het doet me denken aan de schilderijen van Hopper.

Ze keek me telkens maar een paar seconden aan, dan keek ze weer weg en richtte haar blik op een onbestemd punt buiten het raam. Het felle zonlicht werd doorsneden door de gebouwen die in de weg stonden en viel in scheve driehoeken en vierkanten in de straat. Een mooie middag. Het drong tot me door dat ze mijn blik niet alleen ontweek uit verlegenheid, maar ook uit respect, al kon ik niet veel meer dan vijf jaar ouder zijn dan zij.

Morning sun by Edward Hopper

Morning sun by Edward Hopper

Een toegankelijke Thomas Piketty

If a book is a hype I usually look away (childish maybe…). But yesterday the author Thomas Piketty was interviewed for 1,5 hours in Amsterdam by journalist Joris Luijendijk. I was fascinated by this talk. Piketty did extensive research on the distribution of wealth. He has some worrying conclusions. Slow down for a while and watch!

Boek aan het schrijven

IMG_5516De deksel is eraf. Het borrelt. Ik ben aan het schrijven. Een lang gekoesterde wens.
Het is de bedoeling om autobiografische verhalen te koppelen aan praktische wijsheid voor het leiden van een fijn leven.
Het is uitdagend en vergt best wat van me. Het gaat niet steeds vanzelf.

Na de eerste dagen lekker schrijven, stak de al oude bekende onzekerheid de kop op.
Kan ik het wel?
Wie ben ik om wijze lessen uit te delen?
En praktisch maakte ik de fout om mijn doel veel te hoog te stellen, waardoor ik behoorlijk ontevreden was over mijn prestaties. Ik vond dat ik 3 tot 4 uur per dag moest schrijven; nu nog maar 30 minuten…
Ik ben echt onnoemelijk dankbaar dat het leven zo is gelopen dat ik nu een jaar lang in alle rust aan dit boek kan werken.
Ik houd jullie op de hoogte, maar heb als doel voor ogen dat er in november 2015 een mooi boek in de boekhandel ligt.

Boek: Joseph Jaworski – Oorsprong

oorsprong---joseph-jaworski[0]“De innerlijke weg naar kennis” luidt de ondertitel van dit boek. Jaworski beschrijft hierin zijn ontdekkingen over hoe contact te maken met de bron van het weten, van de kennis. Op een zakelijke manier met zoveel mogelijk bewijsmateriaal bouwt hij het verhaal op. De route loopt langs allerlei mensen met wie hij indringende gesprekken voert, langs experimenten, langs onderzoek, langs bijeenkomsten waarin mensen op dialogische wijze kennis met elkaar uitwisselen. De grote momenten van contact met de oorsprong zijn echter de ontmoetingen met zichzelf in de natuur.
Het boek inspireert me te onderzoeken wat dialoog kan betekenen in het contact met de oorsprong. Is dialoog een route naar ontginning van wijsheid? En hoe ziet zo’n gesprek er dan uit? Wat zijn de randvoorwaarden? Wat vraagt het van de deelnemers? Wat vragen de deelnemers van elkaar?
Genoeg vragen voor de komende tijd!

Boek: Tim Krabbé – Wij zijn maar wij zijn niet geschift

Krabbe-Wij-zijn-maar-wij-zijn-niet-geschift_previewKrabbé heeft zeer uitgebreid onderzoek gedaan naar de schietpartij van Columbine op 20 april 1999. In dit boek doet hij gedetailleerd verslag van wat er precies van minuut tot minuut gebeurde, wat de aanloop naar de schietpartij was en hij doet een poging een verklaring te vinden.
Centraal staan dus Eric and Dylan, de twee daders van de Columbine shooting. Via dagboekfragmenten van de jongens, getuigenverklaringen, rapporten van begeleiders, videomateriaal en meer geeft Krabbé een inkijk in het leven en de belevingswereld van de jongens.

Na het lezen van 400 bladzijden is de vraag van het Waarom niet beantwoord, maar ben ik wel gefascineerd geraakt door hoe het heeft kunnen gebeuren. Hoe heeft er zo’n haat in die jongens kunnen sluipen dat ze al schreeuwend, lachend en grappen makend 13 mensen hebben vermoord? En hoe lagen de onderlinge machtsverhoudingen? Wie was de leider en wie de volger? Terugkijkend hebben de jongens zoveel signalen afgegeven over hun voornemen, maar niemand nam ze serieus. De ouders van de jongens werden compleet verrast door de daden van hun zoons. Hoe goed ken je je kinderen eigenlijk?
Dit boek zal me voorlopig niet loslaten.

Boek: Ongekend hoogbegaafd van Jacqueline Lucas

In 13 portretten van hoogbegaafden geeft Jacqueline Lucas een inkijk in hun levens. Kenmerkend is wel dat bijna al hun schoolcarrières moeizaam zijn geweest. Van haast autistisch terugtrekgedrag tot heel sociaal gezellig lanterfanten, maar niet echt leren leren. Veel hoogbegaafden voelen zich zo onbegrepen dat ze sterk aan zichzelf gaan twijfelen. “Ben ik wel normaal?”, “Snap ik het nu niet, of de anderen?” en “Laat maar, ik regel het wel zoals het mij uitkomt”. In het boek komt ook veel eenzaamheid voor, inclusief echtscheidingen. Ook op het werk kan hoogbegaafdheid niet altijd tot volle wasdom komen. Bijvoorbeeld een hoogleraar die zijn hoogbegaafde AIO zegt te stoppen met zijn onderzoek omdat wat hij doet zo moeilijk is dat zijn collega’s het niet zouden begrijpen…
Gelukkig ontstaan er ook relaties die wel werken. Tussen hoogbegaafden bijvoorbeeld die elkaar bij Vereniging Mensa ontmoeten en zich (eindelijk) begrepen voelen. Het mooie van het boek vind ik de innerlijke kracht van de geportretteerden om uit de lastige situaties omhoog te klimmen. Soms komt er een dikke vette crisis aan te pas, maar ze vinden een pad in het leven waarop ze hun talenten kwijt kunnen.
Omdat ik mijn coachingspraktijk ook expliciet opstel voor hoogbegaafden, lees ik veel over het onderwerp. Dit boek vind ik bovengemiddeld inspirerend omdat je een inkijkje gegund is in hun levens en daar kan een theoretische verhandeling nooit aan tippen. Aanrader!