Handreiking Oplaadplekken verschijnt binnenkort

Op 5 maart 2023 is het eindelijk zover dat mijn boek Handreiking Oplaadplekken verschijnt. Ik heb er vier jaar aan gewerkt en nu is het tijd om ermee naar buiten te treden.

Op basis van ervaringen, maar zonder daar wetenschappelijk onderzoek naar te doen, beschrijft dit boek mijn werkhypothese over hoe een oplaadplek tot stand komt en goed werkt. Gaandeweg heb ik een achttal verschillende fases ervaren in het creëren en onderhouden van een oplaadplek en deze komen in de volgende acht hoofdstukken aan bod. 

  1. Voorbereiden
  2. Uitnodigen
  3. Verwelkomen
  4. Introduceren
  5. Samen (niet) doen
  6. Reflecteren
  7. Spanning dragen
  8. Continueren of stoppen

Ieder hoofdstuk bestaat uit drie delen. Allereerst je innerlijke houding en intentie, en ten tweede de praktische kant van zo’n oplaadplek. Beide aspecten verdienen aandacht; zowel het proces waarvoor het misschien nog zoeken is naar woorden, als het concrete doen en laten. Ieder hoofdstuk eindigt met oefeningen, zodat je ermee aan de slag kunt gaan. 

Zoals je ziet gaan de eerste vier fases over het tot stand brengen van de oplaadplek. Dat is niet voor niets. Het creëren van een plek gaat namelijk vooral over het zorgvuldig bouwen van een bedding voor mensen. Met bedding wordt hier bedoeld dat de aard en de randvoorwaarden van de oplaadplek goed zijn. Dat het klopt en dat mensen die daar komen dat kunnen ervaren. Als de bedding goed is, komt de rest vaak vanzelf.

Het boek sluit af met een hoofdstuk over de specifieke kenmerken van een goede oplaadplek en wat nu maakt dat je daar oplaadt.

Door het hele boek heen zul je persoonlijke ervaringen lezen over oplaadplekken. Daarnaast staan er ook voorbeelden in van bestaande plekken met oplaadkwaliteit. Ze heten niet altijd een oplaadplek, maar zijn dat in wezen wel. 

Aan het einde van het boek werk ik de acht fases uit voor verschillende contexten waar oplaadplekken mogelijk zijn: een onderwijsinstelling, een team, een persoonlijke oplaadplek voor jezelf en online oplaadplekken. 

Door alle voorbeelden, hoop ik je verbeeldingskracht te prikkelen, zodat we uiteindelijk overal oplaadplekken voor mensen kunnen vinden en creëren. Want dat is wat ik met dit boek hoop te bereiken: Overal oplaadplekken voor mensen!  

Mocht je alvast een exemplaar willen bestellen, dan kan dat via deze link Je krijgt het boek dan zodra het is verschenen thuisgestuurd.

De kosten van het boek bedragen 25 euro en de verzendkosten zijn 4,15 euro. Ik stuur je een tikkie.

Crowdfunding voor mijn boek

Na enkele jaren schrijven, wissen en strepen, ga ik een boek over Oplaadplekken publiceren. Oplaadplekken voor mensen, welteverstaan. Het is een boek over de kracht van saamhorigheid en hoe je daar energie van krijgt.

Velen van jullie weten dat het organiseren en creëren van oplaadplekken een missie is in mijn leven. Misschien heb je me wel eens gehoord over het Tankstation voor de Liefde, maar in mijn dialoogwerk zit ook altijd een verlangen naar het creëren van een plek waar mensen even kunnen opladen.

Mijn droom is dat er veel meer oplaadplekken ontstaan, plekken waar mensen op adem kunnen komen in roerige tijden om vandaaruit weer gesterkt de wereld in te gaan. Deze droom spoorde me aan om alle opgedane kennis en ervaring over oplaadplekken te bundelen en ordenen, zodat meer mensen kunnen ontdekken hoe je iets tot een oplaadplek maakt. Ieder hoofdstuk beschrijft wat het innerlijk van je vraagt, maar is ook heel praktisch en bevat oefeningen. 

Ik heb er lang op zitten broeden, omdat zo’n boek voor mij eigenlijk nooit af is. Iedere uitwisseling of ervaring kan weer nieuwe ideeën brengen én ik weet zoveel niet. Maar nu heb ik toch een punt gezet achter de laatste zin. 

VERZOEK

Om ervoor te zorgen dat dit boek alle mensen vindt die hier nieuwsgierig naar zijn, start ik vandaag een crowdfunding campagne.

https://www.voordekunst.nl/projecten/13636-overal-oplaadplekken-voor-mensen

Het zou super zijn als je dit boekinitiatief zou willen steunen!
Misschien door het boek alvast te bestellen of een donatie of door de campagne te delen op je social media.

Ook hoop ik dat door deze campagne meer mensen buiten mijn eigen netwerk in contact komen met het boek.
Daarnaast zal duidelijk worden hoeveel mensen interesse hebben in het boek, zodat we het juiste aantal boeken milieuvriendelijk kunnen laten drukken.
En wie weet zijn er mensen die de uitgave van dit boek financieel willen steunen, want met een kleine oplage overstijgen de kosten vaak de verkoopprijs (25 euro).

VOORTGANG

Marie-Louise de Bruin van Gravue Concept & Creatie is op dit moment bezig het boek mooi vorm te geven en we hopen het in december te laten drukken en naar buiten te brengen.
Het zou fijn zijn als er nog een uitgever gevonden kan worden voor het laatste delen van het uitgeefproces zoals distributie. Dan is het boek straks verkrijgbaar in de boekhandel en bij online boekaanbieders. Alle suggesties daarvoor zijn welkom!

Dank voor je interesse en fijn als je me op welke manier dan ook wil steunen.

Jezelf aansturen

Jezelf aansturen

Jezelf aansturen gaat over bij jezelf blijven, op jezelf leunen of leunen überhaupt. 

Jezelf aansturen gaat goed als je:

  • een goede verhouding weet te vinden tussen actie en rust, pauzes neemt
  • je gevoelens kunt omarmen, kunt toelaten, een beeld kunt maken van je emoties
  • van een grote berg, kleine stukjes kunt maken, die hanteerbaar/haalbaar zijn
  • je impulsen gaat herkennen en kunt kiezen tussen jezelf zijn of je aanpassen (daarin minder reactief zijn)
  • afstemming op jezelf goed gaat: waardoor je kunt voelen wat juist is; waardoor je weet wat je wilt, wat je behoeftes zijn.
  • En tijd nemen helpt altijd.
  • Evenals de gedachte dat je altijd overal op mag terugkomen.

Dit is een korte samenvatting van een dialoog over dit onderwerp in een groep van zeven personen. Tijdens de dialoog onderzochten we hoe het jezelf aansturen bij ieder van ons in de praktijk werkt en daarna vonden we deze rode draad in onze uitwisseling.

Onderstromen in Duitsland

Anselm Kiefer
Anselm Kiefer – Dein goldenes Haar, Margarete

In 2016 schreef ik een artikel over onderstromen in de Duitse samenleving. Ik vond het een spannend onderwerp, omdat ik toen nog niet zo lang in Duitsland woonde en me afvroeg of ik recht van spreken had. Inmiddels ben ik bijna vier jaar verder en verdiep ik me in wat dialoog kan betekenen voor collectief trauma. Een online conferentie daarover maakte dat ik er helemaal ingedoken ben.

Daardoor herinnerde ik me wat ik in 2016 deed in relatie tot het collectieve trauma van Duitsland. Dat trauma voelde ik als nieuwkomer af en toe duidelijk. Ik haalde het artikel van stal, vertaalde het met wat hulp in het Duits en deel dat nu graag met wie interesse heeft.

Het artikel vertelt over mijn ontdekkingen in Duitsland over de Tweede Wereldoorlog, over Duits trauma, over de vluchtelingencrisis van 2013-2016 en hoe dat alles met elkaar te maken heeft. Ik organiseerde drie dialogen om meer te begrijpen over de onderstroom in Duitsland.

Artikel Onderstromen in Duitsland
Artikel Unterströme in Deutschland

The Gift of Listening

[:nl]We believe that we listen, but it’s not true.

Listening, if we did it deeply and fully,
would totally transform our lives.

Listening is an experience of communion
in which we choose to be present.

When we listen deeply,
we “hear” with our heart, not just with our ears.

Listening is not a casual or insignificant act,
but an act of great purpose and beauty.

It is also a practical and effective way for us
to offer each other love and respect.

by Paul Ferrini[:]

Boek: Ingeborg Bosch – Onze liefde

[:nl]De ondertitel luidt: “Hoe elkaar (terug) te vinden en niet (meer) kwijt te raken”. Een boek waarin Ingeborg Bosch, de ontwikkelaar van de Past Reality Integration-therapie, vanuit de bril van PRI kijkt naar de liefdesrelatie. Een logisch en mooi boek, omdat het redeneert vanuit het kader dat je alleen aan de relatie kunt werken door aan jezelf te werken:

Een van de grootste problemen in relaties is dat we de neiging hebben om de oorzaak van onze eigen nare gevoelens op onze partner te projecteren. Zij deed dit. Hij deed dat. En ga zo maar door. Het is natuurlijk ook echt heel moeilijk om steeds eerst binnen in jezelf te kijken wanneer je je boos, verdrietig of slecht voelt. De manier waarop wij mensen functioneren is nu eenmaal sterk gericht op wat zich buiten onszelf afspeelt en buiten onszelf zien we al die andere mensen, en vooral onze partner, wel of juist niet doen wat de wij zouden willen. In plaats van ons af te vragen wat er aan de hand is met onszelf, en waarom het zo moeilijk kan zijn om te gaan met wat de andere persoon, in onze perceptie, doet, gebruiken we vaak ‘zij moet veranderen’-strategie.”

Ingeborg Bosch stimuleert je om van perspectief te veranderen.

We moeten stoppen met buiten onszelf te kijken wanneer we ons ergens slecht over voelen. Laten we eerst naar binnen kijken. Alleen door naar binnen te kijken kunnen we er écht achter komen waarom we ons slecht voelen”.

Het is dezelfde boodschap die ook Otto Scharmer in zijn Theory-U uitdraagt: “Turn the camera back on yourself“.

Misschien is het wel het belangrijkste inzicht dat ik ooit heb gekregen, omdat het kan leiden tot duurzame verbetering van verbinding tussen mensen, als we allemaal deze verantwoordelijkheid nemen. Het is verrekte moeilijk, maar het is volgens mij de  weg naar vrede .

In het boek werkt Ingeborg Bosch verder uit hoe je in relaties elkaar kunt helpen naar jezelf te kijken, wat je zoal kunt tegenkomen als je een kijkje binnenin neemt en geeft ze ook een aantal praktische oefeningen voor stellen.

Wat mij ook aansprak is haar model om naar de verschillende aspecten van een relatie te kijken: ziel, mentaal/emotioneel, lichamelijk en levensfilosofie. Dat komt weer overeen met de vier dimensies van je authentieke zelf, waarmee ik in mijn coachingspraktijk werk en dat gebaseerd is op het model van mijn leerschool van Pioniers in Authentiek Leiderschap, ontwikkeld door Paulien Assink.

Zo komt alles weer samen en is er misschien toch een waarheid, van waaruit we kunnen werken en redeneren…[:]

U.Lab: community of practice

The past months I have been taking a online-to-offline course, which changed around my life in Germany :-). The course is called “Transforming Business, Society, and Self with U.Lab“. I already wrote about it a little bit on this blog.

The local hub (ULAB Frankfurt) was a home coming experience and it woke up my creativity. The greatest insight I got was realizing that the group of people in the hub is “holding me”, while I am doing my work and projects: I no longer feel like I must do it by myself. Maybe this sounds like a truism. But this was the first time in my life that I could really FEEL it and not only THINK it.

We created what is called a “community of practice”. We come together every week on Thursdays (15.00-20.00). We start with a check-in about how everyone of us is doing. The past few times we got 3 minutes each and that worked quite well. We write down questions that pop-up or that we have taken with us and write them down on a big piece of paper in the middle of our circle. Usually it is quite clear which question(s) we are going to work with, and other times we vote by placing three votes on the paper (eg. three different items or three votes for one item).

I realized that working together each week is important to me. If you miss one session, it’s not so bad because you see each other soon again. Where as if you meet once every month of every two weeks, missing one session means not meeting for one or two months. Of course it is a commitment and a time investment every week and we don’t expect everybody to be there every week, but for me it works well.

This rhythm marks for me the difference between the U.Lab and other communities/ networks I am part of (eg. Pioniers in Authentiek Leiderschap, Adviseurs in Dialoog). By meeting on a weekly base it becomes a space where special ánd regular questions can be worked with. And the group members have become my “colleagues”, which is important to a self employed like me, who also likes to be around other people.

The way we work on questions is quite similar to other communities and groups I have been part of: dialogues, social presencing theatre, market place of questions and answers, journaling, meditations, physical exercises, breaks (!), flow lab, constellation work, exercises based on theory u, spiral dynamics, always trying to approach a question from on integral perspective (many perspectives at the same time). We try to be creative and of course we have a lot of creativity in the group 🙂 (like all groups by the way…).

widerstand2Very often a question of one group member is a theme for more members and therefore we are learning individually and as a group each week. Like all normal groups we also had some tense and complicated situations during the past months (drawing by Christiane Lünser). These situations were very helpful to find out what values we live by and what ways we want to interact. The Theory U-concept itself helped us to “stay with it”. To observe, observe and observe. To try and keep an open mind, open heart and open will, even in a stressed situation. Overcoming moments like that as a group made our courage, compassion and curiosity grow.

If you have any questions, please post them below. Or if you want to join us, please let us know.

Thank you all: Karin, Elke, Thomas, Angelika, Ashraf, Yannis, Holger, Helga, Christiane, Daniela, Hans-Henning, Ruth, Ali, Claudia, Michelle, Sherin, Eva, Olesya, Christian, Martina, Isabelle, Bettina, Hartmuth, Doerte, Sebastian, Ben and more.
And I am looking forward to continuing in 2016!

[:nl]Boek: Otto Scharmer & Katrin Kaufer – Leading from the emerging future[:en]Book: Otto Scharmer and Katrin Kaufer – Leading from the emerging future[:]

leadingfromemergingfutureAs part of my online course at EdX called “U.Lab: Transforming Business, Society, and Self” this book was recommended reading material. This course concentrates on the transformation from EGO-system tot ECO-system economies. From economies that are serving their own EGO or interest groups to economies that benefit the whole. The book is applying change theory “Theory U” to the world as it is right now. Giving an elaborate analysis of eight dimensions of economic evolution and full of great examples of applying Theory U in practices all around the world.
It’s an inspiring book that makes me want to take action, to explore what I can do to support an emerging future that is directed towards creating an ECO-system that serves the whole. And practical at the same time stimulating to make and try out my own prototype. It’s practical for business, personal development and politics all at the same time. A must read!
Next step: my prototype.

Moeiteloosheid

yoga1In mei en juni ben ik tweemaal met een groep van twintig mensen meerdere dagen op pad geweest. Grote groepen met mensen die ik vooraf niet kende. De eerste was een yogavakantie en de tweede een pioniersweekend met allemaal mensen die werken aan vernieuwing in de samenleving.

Vroeger zou ik de eerste dagen last hebben van heimwee en het lastig vinden me in de groep te voegen. Van oudsher ben ik namelijk bang voor uitsluiting en die vrees alleen al zorgt er dan voor dat zo’n patroon zich herhaalt. Ik ben dan uit onzekerheid heel druk in mijn hoofd aan het checken of ik er wel bij hoor. Niet echt handig als je contact met mensen maakt.

Deze reizen verliepen echter heel anders. Ze verliepen MOEITELOOS. Ik voelde me van begin tot eind OK en ervoer bij vlagen geluk door me heen stromen. Bij een mooi uitzicht, bij een intiem gesprek, tijdens het zingen bij een kampvuur of gewoon als ik neerstortte in mijn bed aan het eind van de dag.

Dat het nu anders was kan komen omdat ik inmiddels 45 jaar ben en me steeds minder en minder vaak onzeker voel. Eigenlijk vind ik mezelf steeds leuker. Met in het achterhoofd nog wel het stemmetje dat me waarschuwt voor kapsones voor het geval ik mezelf echt fantastisch ga vinden…

Maar ik denk dat er op beide reizen ook iets anders gaande was. Ik denk dat degenen die de reis organiseerden een setting hebben gecreëerd waar die MOEITELOOSHEID kon ontstaan. Denk bij moeiteloosheid aan: dat mensen soepel met elkaar omgingen, dat dingen vanzelf gingen en zichzelf regelden (afwassen, opruimen, op tijd zijn), dat mensen er waren op momenten die ertoe deden.

Kenmerkend voor beide reizen was de nadruk op het volgende uitgangspunt: “Voel je totaal vrij om te doen en te laten wat je zelf wilt”. Er was wel een programma, maar niets was verplicht. Dat gaf mensen ruimte om eigen keuzes te maken en te doen waar ze zich goed bij voelden. Hun lijf te volgen.

Dat is best een moedig uitgangspunt voor organisatoren. Omdat je dan het risico loopt dat mensen op belangrijke momenten van de reis niet komen opdagen of de essentie mislopen. Niets bleek overigens minder waar. De meeste mensen voelen uitstekend aan waar je wel en niet bij wilt zijn, waar de essentie van de reis aan de orde komt. Maar dit vraagt wel om vertrouwen van de organisatoren in de groep en de deelnemers.

Het tweede uitgangspunt wat ik heb gedestilleerd uit deze twee ervaringen was de liefdevolle houding van de organisatoren naar iedere deelnemer. Ze namen iedereen zoals hij of zij is, alle oordelen opschortend. Dat is compassie in actie. Door zo’n houding ontstaat in no-time een bedding waarin iedereen voelt dat er ruimte is om volkomen zichzelf te zijn. En de groep neemt deze liefdevolle houding ongemerkt over, waardoor dat gevoel dat je jezelf kunt zijn steeds verder versterkt gedurende de dagen. Prachtig wat je dan met mensen (en mezelf) ziet gebeuren. De bloemen openen zich langzaam maar zeker steeds verder.

Tot slot denk ik dat een plek dichtbij of in de natuur bijdraagt aan MOEITELOOSHEID. En goed eten en drinken natuurlijk!

Dank Carla, Henk, Yoff, Michel, Nils en Olga!

pioniers2

Foto van Olga Plokhooij

NB. Ik ben benieuwd of je dit herkent. En of je misschien nog andere factoren ziet die op moeiteloosheid van invloed zijn? Reacties zijn welkom!