Uitnodiging voor Ontmoetingen met andere hoogbegaafden

Voorzien in een behoefte

Het initiatief om mensen die net als jij snel, sensitief, autonoom en creatief zijn, met elkaar in contact te brengen, werpt vruchten af. De afgelopen twee jaar organiseerden we voor diverse groepen reeksen van 3 dialoogavonden waarbij we in gesprek gingen over thema’s gerelateerd aan hoogbegaafdheid.

We hebben gemerkt dat de deelnemers erg blij zijn met dit soort contact. Het voorziet in een behoefte. Mensen voelen zich nog wel ‘anders’, maar minder alleen daarin. Omdat ze ontdekken dat er meer mensen zijn die denken, voelen en ervaren zoals zij.

Een groot deel van de deelnemers komt na de reeks van avonden zelf-georganiseerd bij elkaar. Bijvoorbeeld om verder met elkaar in gesprek te gaan – want het aantal te onderzoeken thema’s is groter dan 3 – en soms ook om dingen te ondernemen (muziekavond, yoga-avond, workshop focusing).

Nieuwe groep

Mocht je interesse hebben om mee te doen, dan start er vanaf februari 2020 weer een nieuwe groep van maximaal 8 deelnemers.

De kracht van de groep

De bedoeling van de avonden is allereerst het ontmoeten van ‘peers’. Het is boeiend om elkáár te inspireren door de collectieve intelligentie van een groep aan te spreken over een vraagstuk dat ons bezighoudt. Mogelijke onderwerpen zijn: Hoe is het om hoogbegaafd te zijn? Wat betekent het om veelzijdig te zijn? Het wel/niet aangaan van mijn eigen hoogbegaafdheid? Hoe ga ik om met oordelen (over anderen)? Hoe kunnen we onze hoogbegaafdheid en intensiteiten/sensitiviteit benutten? Hoe zorg ik goed voor mezelf? Welke methodieken heb ik ontwikkeld om mezelf aan te sturen? Hoe werkt jouw hoofd?

Dialoog

Het voeren van dit soort gesprekken – dialoog – is ons vak. Het mooie van dialoog is dat het niet alleen nieuwe inzichten oplevert omdat het stimuleert samen te denken, maar mensen ook op een dieper niveau met elkaar verbindt. Dit komt doordat het uitwisselen van persoonlijke ervaringen – in plaats van meningen – centraal staat.

Partnerschap

Renate van der Veen van Spirit of the Age en Hildi Glastra van Loon van deDNKRS organiseren deze avonden samen. Renate is coach en dialoogtrainer en Hildi is trainer, coach en beeldend therapeut voor hoogbegaafde kinderen en jong volwassenen. Hieronder stellen we onszelf nog even kort voor.

Lijkt het je wat om andere hoogbegaafden te ontmoeten,
te leren kennen en met hen in dialoog te gaan?

Praktisch

  • een groep van 5-7 geïnteresseerden
  • drie avonden van 19.30 tot 22.00 uur, inloop vanaf 19.00 uur
  • elke avond een ander onderwerp
  • bij Renate thuis: IJburglaan 1556, Amsterdam. Na 19.00 kun je hier gratis parkerende
  • kosten 240 euro voor drie bijeenkomsten (incl BTW, thee, koffie en wat lekkers).
  • Wil je meedoen, meld je dan aan via dit formulier.

Heb je vragen, mail, app of bel ons dan. 

Met hartelijke groet,
Renate van der Veen (06-14 890 474) en Hildi Glastra van Loon (06-36 263 175)


Renate van der Veen
Coacht sinds 2012 hoogbegaafde volwassenen. Ze coacht door een tijdje mee te reizen op het
ontwikkelingspad van de coachee. Daarbij werkt ze met een waarderende aanpak: heel goed
worden waar je van nature goed in bent en gebruikt de taal van teamrollen. Samen
ontdekken vanuit de praktijk van alle dag.
Hildi Glastra van Loon
Hildi richtte in 2011 deDNKRS op. Als beeldend therapeut en specialist hoogbegaafdheid helpt
zij kinderen om zichzelf beter te begrijpen en gebruik te maken van hun sterke kanten. Door
werkelijk contact te maken en samen op onderzoek uit te gaan, voelen kinderen zich gezien
en kunnen zij zichzelf weer zijn. 

Boek: Amanda Ridings – Pause for Breath

Op de eerste wereldwijde conferentie voor mensen die professioneel met dialoog bezig zijn, ontmoette ik vorige maand Amanda Ridings, de schrijfster van dit boek. We hadden een klik en een paar mooie gesprekken, dus was ik nieuwsgierig naar was ze had geschreven in 2011.
De ondertitel van het boek luidt: “Bringing the practices of mindfulness and dialogue to leadership conversations”. Interessant, dacht ik. En toen ging ik lezen…
Amanda Ridings heeft een boek geschreven dat staat als een huis. Ze nodigt je uit naar binnen en spreekt vervolgens tegen je. Dat zou kunnen uitmonden in een lange monoloog over leiderschap en dialoog, maar het effect ervan is anders. Ze spreekt tegen je, stimuleert je een oefening te doen, jezelf vragen te stellen en neemt je via haar persoonlijke ervaringen mee op een zoektocht naar hoe we goede gesprekken met elkaar kunnen voeren. Ze nodigt je uit na te denken over wat er omgaat in je hoofd, je lichaam en je aanwezigheid (ziel, geest) en hoe dat gesprekken met anderen beïnvloedt.
Het was een feest van herkenning in het begin en daarna introduceerde ze nieuwe elementen aan dialoog, waarvan ik me nog niet bewust was. Ze stelt bijvoorbeeld voor om naast de vier “speech actions” uit de standaardliteratuur over dialoog (move, oppose, follow and bystand) een vijfde daaraan toe te voegen: “making a silence”.
Ik vind dat een intrigerend voorstel. Want hoe maak je stilte? Kun je dat in je eentje of is dat een collectieve actie in een gesprek? En hoe onderneem je een collectieve impliciete actie? Wat is ervoor nodig in een groep om dat voor elkaar te krijgen? Dat het bijdraagt aan de kwaliteit van gesprekken om af en toe een pauze voor een ademtocht te nemen, daar zal iedereen het over eens zijn. Stilte kan je ruimte bieden voor een groter individueel en collectief bewustzijn en kan je helpen diepere wijsheid aan te boren, maar hoe doe je dat dan? Amanda Ridings brengt haar jarenlange ervaring als T’ai Chi beoefenaar in om hierin te ontwikkelen en te verkennen wat we in dialoog kunnen bewerkstelligen.
Als je meer over dialoog wilt weten en hoe je hele wezen (hoofd, hart, lijf, geest) kan bijdragen aan het voeren van de juiste gesprekken, dan kan ik je dit boek zeer aanraden. Het boek brengt fragmenten van wat we weten over goede dialoogvoering – of misschien zelfs het goede leven – bijeenbrengt tot een kloppend geheel. Het biedt een prachtig geïntegreerd verhaal dat heelheid ademt en uitnodigt om te experimenteren en te ontwikkelen.

Konfliktfrei

Voor een online conferentie over conflictvrij leven, gaf ik onlangs een interview over dialoog. Wat het is, wat basisprincipes zijn en waarom ik me met dialoog bezighoud. Het is een interview in het Duits en van een uur, dus niet geschikt voor haastige types 😉

[:]

Boek: Bart Brandsma – Polarisatie

[:nl]Soms lees je een boek dat iets doet verschuiven in jezelf. Nu, Polarisatie is zo’n boek. Het gaf me inzicht in hoe het huidige politieke en maatschappelijke klimaat ontstaat en gevoed wordt. Wat is de brandstof van het populisme? Heel interessant dus en het stelde mij ook voor vragen. Wat doe ik als het gaat om polarisatie? Wat helpt en wat maakt het erger? Het is goed je daarvan bewust te worden en dit boek van Bart Brandsma geeft in klare taal en kort en krachtig antwoord op deze vragen.
Ik was me nog niet zo bewust hoe het benadrukken van identiteit sterk bijdraagt aan polarisatie. En ook niet dat een tegen-argument kan bijdragen aan het versterken van de andere pool. Dat klinkt als een open deur en misschien ben ik wat langzaam in het bewust doorgronden van hoe het werkt, maar elke kant van de polen is dus dubieus gebied om in te verkeren.

Bart Brandsma gaat gelukkig verder dan een beschrijving van hoe polarisatie werkt. Hij geeft ook zijn ideeën over hoe de kracht van polarisatie te verminderen. En daar komt mijn vakgebied Dialoog om de hoek kijken. Hij pleit ervoor altijd bewust te werken aan het creëren van een sterk midden. Een midden waar de onderwerpen waarom het echt gaat (een bepaalde schaarste) in een dialogische context onderzocht kunnen worden. Dat het voor mensen en in het bijzonder politici de kunst is in het midden de juiste vragen te stellen en aandachtig te luisteren alvorens een ontwikkelingsrichting te kiezen of te stimuleren.

Eigenlijk is dit boek verplichte kost voor iedere politicus, maar eigenlijk zou iedereen het moeten lezen.[:]

Boek: Meer dan intelligent – Tessa Kieboom en Kathleen Vendrickx

“De vele gezichten van hoogbegaafdheid bij jongeren en volwassenen.”
Kieboom en Venderickx werken al twintig jaar met hoogbegaafden en hebben met duizenden gesproken. Op basis van deze rijke ervaring, schreven zij een boek waarin hun kennis samenkomt. Ze geven uitleg over hoe hoogbegaafdheid wordt ervaren: een denkluik en een (nieuw) zijnsluik. Ze gaan in op hindernissen waar hoogbegaafden (HB-ers) mee kunnen worstelen, de zogenaamde embodio’s (uit het Grieks). En ze verklaren dat er in beginsel drie types hoogbegaafden zijn, om dat meteen daarna weer te relativeren want iedere HB-er is uniek…
Het gaf me nieuwe inzichten over hoe hoogbegaafdheid zich manifesteert. Daarnaast raakte het me ook persoonlijk omdat ik bepaalde embodio’s erg herken en weer voelde hoe ik daarmee heb geworsteld en ook hoe ik “boven ben gekomen”. Dat gaf een ervaring van dankbaarheid.
Ik denk dat het boek bruikbaar zal zijn in mijn coachingspraktijk om samen de embodio’s onder ogen te zien en te snappen hoe het HB-brein werkt en uitermate slim is in het wegrationaliseren en ontkennen van deze hindernissen.
Wat ik een beetje jammer vond in het boek is dat het niet zo ingaat op de mogelijkheden om embodio’s te overwinnen. De auteurs delen een aantal persoonlijke verhalen van clienten, maar wat nu werkzame methoden zijn dat blijft wat vaag. Ze hebben het bijvoorbeeld over focusverlegging, maar leggen dat niet uit. Dat blijft het geheim van de smid.

Boek: Jos Kessels, Erik Boers, Pieter Mostert – Vrije ruimte

[:nl]Vrije ruimte, als we die toch maar meer voor onszelf konden organiseren. Vrije ruimte buiten de tijd om te reflecteren, te werken aan meesterschap en stil te staan bij de grote vragen. Zoals de ultieme vraag: Wat is het goede leven?

Een ondertitel van dit boek luidt: Klassieke scholing voor de hedendaagse praktijk. Dat is het precies. Op heel toegankelijke wijze met goede voorbeelden uit de praktijk, schetst dit drietal hoe we in deze tijd onze scholing ter hand kunnen nemen. Geen vakscholing, maar levensscholing. Via de grammatica (hoe te verwoorden), de retorica (hoe vrijmoedig te spreken) en de dialectica (hoe te redeneren) naar de ethica: het meesterschap.

Ik heb bijzonder genoten van dit boek, omdat het een verademing is weer stil te staan bij zorgvuldig redeneren in tijden van nepnieuws. En voor wie denkt dat het een rationele exercitie is, lees het boek: zowel hoofd, hart als buik worden aangesproken als bronnen van weten.

Naast veel nieuwe inzichten, sprak mij in het bijzonder aan het begrip ‘hegemonikon’. Dat is een begrip van de stoïcijnen voor “innerlijke stuurman”:

“De innerlijke stuurman doet niet alleen een beroep op mijn verstandelijke vermogens of argumentatieve vaardigheid, maar ook op mijn houding, de kwaliteit van mijn betrokkenheid, de aard van mijn verbondenheid met de kwestie en met de mensen die er een rol in spelen.”

Ik ga in mijn dagboek zo nu en dan in gesprek met deze innerlijke stuurman en dan doe ik vaak interessante ontdekkingen. Daar blijkt ook een term voor te zijn: reflectief dagboek schrijven. En ik vraag mezelf meteen af of dat ook niet een mooie vorm kan zijn om aan te bieden bij coaching. Kortom: voldoende inspiratie![:]

Boek: William Isaacs – Dialogue and the art of thinking together

[:nl]Hebben jullie dat ook wel eens, dat je een boek leest, er een potlood bij pakt en dan zo’n beetje alles gaat aanstrepen? Nou, zo’n boek is dit boek van William Isaacs. Ooit heb ik het diagonaal gelezen, maar nu drong de inhoud pas echt tot me door.

Het boek uit 1999 is een soort bijbel van dialoog. Isaacs is erin geslaagd in 400 bladzijdes de essentie te vatten van het waarom van dialoog, maar geeft tegelijkertijd ook praktische handvatten voor dialoogvoering. Het boek heeft ook een gelaagdheid, waardoor je als beginner misschien weer andere dingen leest dan als ervaren dialoogbeoefenaar.

Het boek begint met uitleg over wat dialoog is. Daarna behandelt Isaacs wat nodig is om een goede dialoog te voeren:

  • 4 vaardigheden: luisteren, respecteren, oordeel opschorten en je uitspreken
  • voorspellende intuïtie over patronen in gedrag
  • een goede setting creëren.

Isaacs geeft bij alles wat hij aandraagt aansprekende voorbeelden.
Hij eindigt het boek met  mogelijkheden voor toepassing van dialoog, zowel in zakelijke als in maatschappelijke context.

Voor mij is het extra leuke dat Isaacs allerlei andere onderzoekers aan het woord laat of citeert waarin ik me al eerder heb verdiept: Argyris, Bohm, Schön, Scharmer, Senge, Bateson, Schein, Zohar, Beer, Wilbur, Wheatley. En ook relatief nieuwe namen die nieuwe werelden openen: Kantor, Garrett. Het is daardoor een integrerend boek waarin veel samenkomt. Al met al een aanrader voor iedereen die professioneel aan de slag is of wil gaan met dialoog.[:]

Boek: Margaret Wheatley – Who do we choose to be

[:nl]In maart van dit jaar keek ik naar de video van een interview met Margaret Wheatley. Zij is de afgelopen jaren een grote inspirator voor mij geweest, in het bijzonder met haar boekje “Perseverance” over pioniers. In deze video sprak ze over het creëren van zogenaamde “islands of sanity”, een term die me meteen aansprak. Sindsdien keek ik uit naar dit boek waarin ze ingaat op deze islands of sanity.
Wat ik me niet had gerealiseerd is dat als je spreekt over de noodzaak van islands of sanity, de wereld daaromheen waarschijnlijk “insane” is. En Wheatley gaat daar uitgebreid op in. Ze noemt dat “facing reality” en waarschuwt de lezer ook dat het niet de meest opwekkende beelden zullen zijn en dat je het boek beter rustig aan kunt lezen.
Nu ja, dat was dus even slikken, want als realistische idealist (zo beschreef mijn eerste baas me toen ik afscheid nam) is de realiteit in zijn gapende bek kijken toch niet prettig.
Gelukkig stonden daar veel mooie teksten en inspirerende voorbeelden tegenover. Het boek werd steeds beter naar het einde toe. Het is opgebouwd uit steeds vier delen per thema: What science teaches, Facing reality, Claiming leadership en Restoring sanity. En de thema’s zijn super actueel en interessant: Time, Identity, Information, Self-organization, Perception en Interconnectedness.
Een inspirerend boek voor liefhebbers van vooruitkijken naar hoe de maatschappij eruit kan zien, voor pioniers en voor geïnteresseerden in leiderschap.[:]

Boek: James T. Webb – Searching for Meaning

[:nl]Een goede vriendin kwam een tijdje geleden met dit boek onder de arm bij me langs. Een boek over hoe “bright minds” of hoogbegaafden denken en naar de wereld kijken en daardoor kunnen vastdraaien. Een uiterst interessant thema voor mij als coach voor hoogbegaafde volwassenen en ervaringsdeskundige. Niet echt een opwekkend boek. Maar wel een boek dat absoluut de moeite waard is om te lezen.
Webb gaat uitgebreid in op de denkprocessen en waarden van hoogbegaafden en hoe die twee elkaar als het ware bijten. Veel hoogbegaafden hebben hoge standaarden in hun leven en vinden een waarde als rechtvaardigheid van wezenlijk belang. En niet zomaar “wezenlijk belang” maar essentieel of existentieel. De realiteit is alleen vaak niet logisch en rechtvaardig. Daardoor gebeurt het niet zelden dat hoogbegaafden vast komen te zitten in illusies gebaseerd op hun idealistische kijk op de wereld. En daarna dan de desillusie en soms zelfs depressie.
Ik vond het verhelderd om zijn betoog te lezen en te begrijpen waar mijn soms existentiële eenzaamheid zijn oorsprong heeft/kan hebben. Daarnaast schrijft hij enkele hoofdstukken over manieren om hiermee om te gaan en daarbij merkte ik dat ik intuïtief al best wat goede dingen doe om hiermee om te gaan. Maar toch heb ik ook weer ontdekkingen gedaan en deze probeer ik nu in de praktijk te brengen.
Aanrader voor hoogbegaafden en andere denkerig piekerende types![:]

Multipotentialieten

Waarom wordt ons als kind de vraag gesteld wat we later willen worden? En waarom is die vraag naar dat ene de focus van menig loopbaantraject? Dat is de vraag waar Emilie Wapnick bij stilstaat in deze TED-talk en het is een talk naar mijn hart.

Deze vraag suggereert dat je in je leven één specifieke loopbaan behoort te kiezen. Dat je je roeping moet vinden. Dat het belangrijk is een goede keuze te maken om succesvol te zijn. Ik denk niet dat alle vragenstellers dat persé bedoelen, maar het is wel de onderliggende verwachting waaraan je van kinds af aan wordt blootgesteld.

Wat nu als je meerdere heel verschillende talenten hebt? Wat nu als je zowel goed bent in websites bouwen als in mensen coachen? Moet je dan kiezen? Nee, zegt Emilie Wapnick. Zij houdt een prachtig pleidooi voor “multipotentialites”; mensen die meerdere talenten hebben en die tegelijkertijd of opeenvolgend tot bloei brengen. En multipotentialieten hebben ook “super powers”! Ze noemt de volgende:

  • synergie tussen je verschillende ideeën (talenten)
  • snel leren
  • aanpassingsvermogen.

Alledrie vermogens die in deze tijd uitstekend van pas komen.

In mijn coachingspraktijk voor hoogbegaafden is dit thema veelvoorkomend. Veel hoogbegaafden vinden het lastig een loopbaan te kiezen, omdat ze meerdere talenten hebben, snel leren (en snel vervelen) en breed geïnteresseerd zijn. Het is vaak een enorme opluchting om de overtuiging te kunnen loslaten dat je moet kiezen. Om vervolgens te gaan verkennen hoe je je passies kunt gaan combineren (parallel of integraal).

[:]