Boek: Onder Commissarissen

Dit weekend heb ik het boek “Onder Commissarissen” van Marilieke Engbers in een keer uitgelezen. Op heel toegankelijke wijze geeft zij taal aan de intermenselijke kant van het werken in boardsrooms. Voorbij de KPI‘s zet ze je aan het denken over hoe we het gesprek met elkaar voeren als de druk hoger en hoger wordt. Wat we vermijden, hoe we allemaal defensief worden en hoe moeilijk het dan wordt om goed geïnformeerde wijze besluiten te nemen. Door ons gedrag beter te leren begrijpen, biedt ze handelingsperspectief om te reflecteren en leren in boardrooms. Aanrader!!

Jezelf aansturen

Jezelf aansturen

Jezelf aansturen gaat over bij jezelf blijven, op jezelf leunen of leunen überhaupt. 

Jezelf aansturen gaat goed als je:

  • een goede verhouding weet te vinden tussen actie en rust, pauzes neemt
  • je gevoelens kunt omarmen, kunt toelaten, een beeld kunt maken van je emoties
  • van een grote berg, kleine stukjes kunt maken, die hanteerbaar/haalbaar zijn
  • je impulsen gaat herkennen en kunt kiezen tussen jezelf zijn of je aanpassen (daarin minder reactief zijn)
  • afstemming op jezelf goed gaat: waardoor je kunt voelen wat juist is; waardoor je weet wat je wilt, wat je behoeftes zijn.
  • En tijd nemen helpt altijd.
  • Evenals de gedachte dat je altijd overal op mag terugkomen.

Dit is een korte samenvatting van een dialoog over dit onderwerp in een groep van zeven personen. Tijdens de dialoog onderzochten we hoe het jezelf aansturen bij ieder van ons in de praktijk werkt en daarna vonden we deze rode draad in onze uitwisseling.

Procesidentiteit – 2

Procesidentiteit – 2

Je kunt de wereld haast niet meer vatten in modellen en structuren.

Door de veranderlijkheid en de continue dynamiek is een leefgemeenschap iets levend. De mens in de leefgemeenschap ontwikkelt zich, relatiesen afhankelijkheden veranderen, de context wijzigt, kennis in de deelnemers ontwikkelt, ervaringen doen het systeem en de mens leren. Samen ontdek je hoe het samenwerken en/of samenleven het beste werkt en boek je voortgang.

In een leefgemeenschap heb je er veel meer aan te weten hoe je ergens uit kan komen of hoe je iets oplost. Het gaat meer om goed werkende processen die overal en altijd toepasbaar zijn, dan dat je iets in vastliggende afspraken of structuren probeert te regelen.

Het gaat in (nieuwe) leefgemeenschappen en netwerken dus niet meer om de organisatievorm, maar om het organisatieproces.

  • Hoe delen we informatie?
  • Wat doen we als belangen botsen?
  • Volgens welk proces nemen we beslissingen en kiezen we wie betrokken is?
  • Hoe reageren we op impulsen uit de omgeving?

Het gaat er niet meer om dat iedereen zich in een leefgemeenschap aanpast en schikt, maar hoe je in een leefgemeenschap afstemt en heldere relaties onderhoudt.

Procesidentiteit

Procesidentiteit

Een nieuw woord: de identiteit van een groep baseren op hoe je samenwerkt in plaats van wat je samen precies bent. Dat was een ontdekking die voortvloeide uit een dialoog over samenwerken. De groep – bestaande uit meerdere organisaties die in één gebouw gehuisvest zijn – bleef haperen bij de vraag op welk gebied ze nu wel en of juist niet moesten samenwerken. De documenten gaven geen uitsluitsel, terwijl ze er al meer dan een jaar uit probeerden te komen.

Ze wisten wel, dat als een onderwerp zich aandient, ze door een goed gesprek en het nalopen van enkele vragen zouden weten of en hoe hun samenwerking vorm te geven. Ze kennen het proces waardoor helder wordt of iets deel uitmaakt van wie ze willen zijn. Ze hebben dus wel een “procesidentiteit”.

Het gaf een enorme opluchting zich te realiseren dat ze iedere nieuwe situatie met deze procesidentiteit zouden kunnen oplossen. Wat ook opluchtte is dat ze nu het heen-en-weer gesprek over hun precieze identiteit konden loslaten. Want eigenlijk is die identiteit niet sluitend te vatten in een snel veranderende context. Zo’n identiteit is bewegelijk. En zodra een identiteit wel wordt vastgesteld en vastgezet, kan het ook een beperkende en dwingende vorm krijgen omdat de omgeving voortdurend verandert. Hierdoor kun je het samenwerken uit het oog verliezen en vermoeid raken van eindeloze gesprekken.

Ik vond het een boeiende uitkomst en fantaseer nu verder hoe dit begrip in samenwerking ruimte en uitsluitsel kan geven. Nu ik erover nadenk, zie ik dat duurzame samenwerkingsverbanden waar ik deel van uitmaak, dat proces helder hebben van hoe we willen samenwerke . En niet geheel toevallig is dialoog dan een wezenlijke component. Dialoog in de zin van een onderzoekend gesprek waarin ieders inbreng waardevol is en het delen van ervaringen wezenlijk.

Hoe diep kun je je online verbinden?

Om me heen hoor ik deze dagen zeggen dat online videomeetings echt een uitkomst bieden.  En ik hoor ook dat de kwaliteit van online niet te vergelijken is met een echt fysiek treffen.

Maar is dat laatste waar? Klopt het dat een fysieke meeting een hogere ‘ontmoetingskwaliteit’ heeft?

Het is een onderzoek dat me al een tijdje bezighoudt en daarom bevraag ik mezelf en mensen om me heen erover.

  • Wat maakt een fysieke ontmoeting beter dan online?
  • Wat mis je als je elkaar online ontmoet? Wat zijn voordelen van online?
  • In hoeverre kun je online aanvoelen of horen of zien hoe het met de ander gaat?
  • Hoe open en eerlijk druk je jezelf online uit?
  • Wat is behulpzaam om je online veilig te voelen om je uit te spreken?
  • In hoeverre kun je nabijheid ervaren als je online in gesprek bent?
  • Wat is de toegevoegde waarde van elkaar kunnen aanraken?
  • Welke energetische verschillen ervaar je tussen online en fysiek ontmoeten?

Mijmerend over deze vragen kom ik steeds meer tot een nieuwe overtuiging. En deze overtuiging luidt dat er online veel meer en diepere verbinding mogelijk is dan ik ooit voor mogelijk had geacht. De beperkingen van wat er online mogelijk is, wordt veel meer door mijn denken bepaald dan door wat ik feitelijk ervaar.

Want feitelijk ervaar ik online zeer geregeld grote nabijheid. Ik ervaar – net als via de telefoon – dat ik heel persoonlijke en intieme ontmoetingen heb. Dat ik me getroost kan voelen als ik huil. Dat ik me opgeladen voel na een uitwisseling met mijn collega’s. En ook dat ik alles om me heen en mezelf even vergeet en IN het gesprek ben met elkaar.

Het is pionieren hoe we een prettige plek maken van een ongemakkelijk omgeving. Verken je mee wat de mogelijkheden zijn in de online ontmoeting? Hoe kunnen we hier meer mee? Kan het zijn dat er – eendachtig de quantum mechanica – eigenlijk geen afstand is tussen ons, omdat we ‘interconnected’ zijn en dat we dat ook steeds meer kunnen ervaren als we ons daarvoor openstellen?

Onderstromen in Duitsland

Anselm Kiefer
Anselm Kiefer – Dein goldenes Haar, Margarete

In 2016 schreef ik een artikel over onderstromen in de Duitse samenleving. Ik vond het een spannend onderwerp, omdat ik toen nog niet zo lang in Duitsland woonde en me afvroeg of ik recht van spreken had. Inmiddels ben ik bijna vier jaar verder en verdiep ik me in wat dialoog kan betekenen voor collectief trauma. Een online conferentie daarover maakte dat ik er helemaal ingedoken ben.

Daardoor herinnerde ik me wat ik in 2016 deed in relatie tot het collectieve trauma van Duitsland. Dat trauma voelde ik als nieuwkomer af en toe duidelijk. Ik haalde het artikel van stal, vertaalde het met wat hulp in het Duits en deel dat nu graag met wie interesse heeft.

Het artikel vertelt over mijn ontdekkingen in Duitsland over de Tweede Wereldoorlog, over Duits trauma, over de vluchtelingencrisis van 2013-2016 en hoe dat alles met elkaar te maken heeft. Ik organiseerde drie dialogen om meer te begrijpen over de onderstroom in Duitsland.

Artikel Onderstromen in Duitsland
Artikel Unterströme in Deutschland

Training Dialoog Begeleiden

Goed met elkaar communiceren is cruciaal als je samenwerkt, samenwoont of samenleeft. Maar hoeveel aandacht besteden we eigenlijk aan hoe we dat doen? Op ons werk, op school en thuis? Het is soms bijvoorbeeld best lastig om aandachtig te luisteren of je helder uit te spreken. De gespreksvorm dialoog kan hierbij van grote waarde zijn.

Dialoog is een onderzoekend gesprek, waarin je ervaringen uitwisselt. Vervolgens neem je de tijd om samen te reflecteren en te kijken welke nieuwe inzichten dat oplevert. Dialoog is waardevol op veel verschillende vlakken:

  • een onderzoekende open houding aannemen
  • elkaar en jezelf beter leren kennen
  • iedereen laten deelnemen en meer perspectieven verwelkomen
  • onderzoeken wat nog niet gezegd wordt, maar er wel is.

Nieuwe training

Op 18 maart starten we met een drie-en-half-daagse training. Tijdens deze training bieden we je waardevolle gesprekken aan en leer je tegelijkertijd hoe je zelf een dialoog kunt leiden. Na afloop van de training ben je daardoor in staat een gesprek op een meer diepgaande en verbindende manier te voeren. Je hebt verschillende dialogische vaardigheden op zak die in veel omstandigheden van waarde zijn.

Heb je interesse? Dan ben je van harte welkom in onze open training. Aan de training doen altijd deelnemers mee uit veel verschillende branches. Daarnaast is ervaringsleren kenmerkend: Iedere deelnemer begeleidt een dialoog in de training en krijgt daarop een persoonlijke terugkoppeling.

Thema’s van de training zijn:

  1. Basisprincipes van dialoog
  2. Luisteren en de waarderende aanpak
  3. Onderzoeken en de socratische aanpak
  4. Vertragen en werken met een spreeksymbool
  5. Gespreksleiderschap
  6. Uitdagende situaties
  7. Context creëren voor trage waardevolle gesprekken

Praktisch:

  • Data voorjaar 2020: woensdagmiddag 18 maart, donderdag 26 maart, donderdag 16 april en donderdag 7 mei 2020.
  • Centraal gelegen locatie in Utrecht.
  • Aantal deelnemers: 8 – 12 personen.
  • Begeleiders: Olga Plokhooij en Renate van der Veen.
  • De kosten voor het programma en materiaal bedragen € 1.095 exclusief BTW voor particulieren en zzp-ers en € 1.395 exclusief BTW voor organisaties.
  • Je kunt je via dit formulier aanmelden voor de training van het voorjaar 2020.

Ooggetuigenverslag uit 1929

Ik houd van het verzamelen en documenteren van verhalen en familiegeschiedenis. Deze week dook er een ooggetuigenverslag op van Titus van den Abeele. Hij maakte een hevige aardbeving mee in 1929 in Venezuela en stuurde de volgende ochtend al een brief naar huis. Aangrijpend verslag. Titus was getrouwd met een nicht van mijn oma. De brief van Titus van den Abeele.

Inmiddels heb ik het document wat aangepast met extra informatie na een bezoek aan het Scheepvaartmuseum. In de Bibliotheek werd ik daar geholpen met zoeken naar meer informatie en ontdekten we dat Titus van den Abeele eerste stuurman was en dat hij voor zijn inzet is beloond met een zilveren Koopvaardij-orde, die hem door Prins Hendrik werd uitgereikt.

Uitnodiging voor Ontmoetingen met andere hoogbegaafden

Voorzien in een behoefte

Het initiatief om mensen die net als jij snel, sensitief, autonoom en creatief zijn, met elkaar in contact te brengen, werpt vruchten af. De afgelopen twee jaar organiseerden we voor diverse groepen reeksen van 3 dialoogavonden waarbij we in gesprek gingen over thema’s gerelateerd aan hoogbegaafdheid.

We hebben gemerkt dat de deelnemers erg blij zijn met dit soort contact. Het voorziet in een behoefte. Mensen voelen zich nog wel ‘anders’, maar minder alleen daarin. Omdat ze ontdekken dat er meer mensen zijn die denken, voelen en ervaren zoals zij.

Een groot deel van de deelnemers komt na de reeks van avonden zelf-georganiseerd bij elkaar. Bijvoorbeeld om verder met elkaar in gesprek te gaan – want het aantal te onderzoeken thema’s is groter dan 3 – en soms ook om dingen te ondernemen (muziekavond, yoga-avond, workshop focusing).

Nieuwe groep

Mocht je interesse hebben om mee te doen, dan start er vanaf februari 2020 weer een nieuwe groep van maximaal 8 deelnemers.

De kracht van de groep

De bedoeling van de avonden is allereerst het ontmoeten van ‘peers’. Het is boeiend om elkáár te inspireren door de collectieve intelligentie van een groep aan te spreken over een vraagstuk dat ons bezighoudt. Mogelijke onderwerpen zijn: Hoe is het om hoogbegaafd te zijn? Wat betekent het om veelzijdig te zijn? Het wel/niet aangaan van mijn eigen hoogbegaafdheid? Hoe ga ik om met oordelen (over anderen)? Hoe kunnen we onze hoogbegaafdheid en intensiteiten/sensitiviteit benutten? Hoe zorg ik goed voor mezelf? Welke methodieken heb ik ontwikkeld om mezelf aan te sturen? Hoe werkt jouw hoofd?

Dialoog

Het voeren van dit soort gesprekken – dialoog – is ons vak. Het mooie van dialoog is dat het niet alleen nieuwe inzichten oplevert omdat het stimuleert samen te denken, maar mensen ook op een dieper niveau met elkaar verbindt. Dit komt doordat het uitwisselen van persoonlijke ervaringen – in plaats van meningen – centraal staat.

Partnerschap

Renate van der Veen van Spirit of the Age en Hildi Glastra van Loon van deDNKRS organiseren deze avonden samen. Renate is coach en dialoogtrainer en Hildi is trainer, coach en beeldend therapeut voor hoogbegaafde kinderen en jong volwassenen. Hieronder stellen we onszelf nog even kort voor.

Lijkt het je wat om andere hoogbegaafden te ontmoeten,
te leren kennen en met hen in dialoog te gaan?

Praktisch

  • een groep van 5-7 geïnteresseerden
  • drie avonden van 19.30 tot 22.00 uur, inloop vanaf 19.00 uur
  • elke avond een ander onderwerp
  • bij Renate thuis: IJburglaan 1556, Amsterdam. Na 19.00 kun je hier gratis parkerende
  • kosten 240 euro voor drie bijeenkomsten (incl BTW, thee, koffie en wat lekkers).
  • Wil je meedoen, meld je dan aan via dit formulier.

Heb je vragen, mail, app of bel ons dan. 

Met hartelijke groet,
Renate van der Veen (06-14 890 474) en Hildi Glastra van Loon (06-36 263 175)


Renate van der Veen
Coacht sinds 2012 hoogbegaafde volwassenen. Ze coacht door een tijdje mee te reizen op het
ontwikkelingspad van de coachee. Daarbij werkt ze met een waarderende aanpak: heel goed
worden waar je van nature goed in bent en gebruikt de taal van teamrollen. Samen
ontdekken vanuit de praktijk van alle dag.
Hildi Glastra van Loon
Hildi richtte in 2011 deDNKRS op. Als beeldend therapeut en specialist hoogbegaafdheid helpt
zij kinderen om zichzelf beter te begrijpen en gebruik te maken van hun sterke kanten. Door
werkelijk contact te maken en samen op onderzoek uit te gaan, voelen kinderen zich gezien
en kunnen zij zichzelf weer zijn. 

Boek: Amanda Ridings – Pause for Breath

Op de eerste wereldwijde conferentie voor mensen die professioneel met dialoog bezig zijn, ontmoette ik vorige maand Amanda Ridings, de schrijfster van dit boek. We hadden een klik en een paar mooie gesprekken, dus was ik nieuwsgierig naar was ze had geschreven in 2011.
De ondertitel van het boek luidt: “Bringing the practices of mindfulness and dialogue to leadership conversations”. Interessant, dacht ik. En toen ging ik lezen…
Amanda Ridings heeft een boek geschreven dat staat als een huis. Ze nodigt je uit naar binnen en spreekt vervolgens tegen je. Dat zou kunnen uitmonden in een lange monoloog over leiderschap en dialoog, maar het effect ervan is anders. Ze spreekt tegen je, stimuleert je een oefening te doen, jezelf vragen te stellen en neemt je via haar persoonlijke ervaringen mee op een zoektocht naar hoe we goede gesprekken met elkaar kunnen voeren. Ze nodigt je uit na te denken over wat er omgaat in je hoofd, je lichaam en je aanwezigheid (ziel, geest) en hoe dat gesprekken met anderen beïnvloedt.
Het was een feest van herkenning in het begin en daarna introduceerde ze nieuwe elementen aan dialoog, waarvan ik me nog niet bewust was. Ze stelt bijvoorbeeld voor om naast de vier “speech actions” uit de standaardliteratuur over dialoog (move, oppose, follow and bystand) een vijfde daaraan toe te voegen: “making a silence”.
Ik vind dat een intrigerend voorstel. Want hoe maak je stilte? Kun je dat in je eentje of is dat een collectieve actie in een gesprek? En hoe onderneem je een collectieve impliciete actie? Wat is ervoor nodig in een groep om dat voor elkaar te krijgen? Dat het bijdraagt aan de kwaliteit van gesprekken om af en toe een pauze voor een ademtocht te nemen, daar zal iedereen het over eens zijn. Stilte kan je ruimte bieden voor een groter individueel en collectief bewustzijn en kan je helpen diepere wijsheid aan te boren, maar hoe doe je dat dan? Amanda Ridings brengt haar jarenlange ervaring als T’ai Chi beoefenaar in om hierin te ontwikkelen en te verkennen wat we in dialoog kunnen bewerkstelligen.
Als je meer over dialoog wilt weten en hoe je hele wezen (hoofd, hart, lijf, geest) kan bijdragen aan het voeren van de juiste gesprekken, dan kan ik je dit boek zeer aanraden. Het boek brengt fragmenten van wat we weten over goede dialoogvoering – of misschien zelfs het goede leven – bijeenbrengt tot een kloppend geheel. Het biedt een prachtig geïntegreerd verhaal dat heelheid ademt en uitnodigt om te experimenteren en te ontwikkelen.